Λυδία Κονιόρδου: Όμορφη η «Σοφία» με τον Φαίδωνα Καστρή στον πανέμορφο χώρο των Κατακουζηνών
Του Παναγιώτη Μήλα
16 Οκτωβρίου: Μάρτυρος Λογγίνου του εκατόνταρχου, Μαρτύρων Δομετίου, Δομνίνου, Λεοντίου και Τερεντίου, γράφει το ημερολόγιο. Καμιά μεγάλη γιορτή. Είναι Δευτέρα και το φως της ημέρας δίνει τη θέση του στα φώτα της πόλης. Η Αθήνα – τουλάχιστον μέχρι τις 9 – πόλη πολύ ήσυχη.
Όλα κυλούν ομαλά, ιδανικά θα πρόσθετα. Πράγματι, δεν υπήρξαν παράπλευρες απώλειες ως προς την προσέλευση των θεατών στην κατάμεστη αίθουσα της «Οικίας Κατακουζηνού», όπου δίνει την 8η παράστασή του ο Φαίδων Καστρής. Πρόκειται για τη «Σοφία» του Ιγνάθιο Γκαρθία Μάι, σε μετάφραση Μαρίας Χατζηεμμανουήλ και σκηνοθεσία Λεωνίδα Παπαδόπουλου.
Αμαλίας 4, όροφος 5ος. Στο σαλόνι των Κατακουζηνών οι πρώτοι θεατές καταλαμβάνουν τις θέσεις τους. Κατά τις 9 παρά 5 μια μικρή αναστάτωση όταν στην είσοδο φθάνει η υπουργός Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου. Παίρνει -ως ηθοποιός- την ατέλειά της και το πρόγραμμα, ενώ στον χώρο της τραπεζαρίας ξεδιψά με ένα ποτήρι δροσερό νερό. Όλοι σπεύδουν να τη χαιρετίσουν, να συζητήσουν μαζί της, να ζητήσουν selfie και να εισπράξουν ένα ευγενικό και χαμογελαστό «όχι».
Ήδη στο σαλόνι ο Φαίδων Καστρής έχει πάρει τη θέση του από τις 9 παρά 10, όπως το επιβάλει η σκηνοθετική οδηγία του Λεωνίδα Παπαδόπουλου. Το μουσικό χαλί της παράστασης κρατά συντροφιά στους θεατές μέχρι να τακτοποιηθούν όλοι και στις 9 και τέταρτο η «Σοφία» του Ιγνάθιο Γκαρθία Μάι αρχίζει το ταξίδι στο θεατρικό χρόνο. Για 70 λεπτά παρακολουθούν όλοι κατανυκτικά τον μονόλογο του πρωταγωνιστή.
Στο φινάλε όλοι – με πρώτη την υπουργό – ξεσπούν σε θερμό, εγκάρδιο χειροκρότημα. Τέσσερις, πέντε φορές ανακαλούν αυθόρμητα τον φανερά συγκινημένο πρωταγωνιστή στη σκηνή.