skip to Main Content

Η μαμή της Ιστορίας: κριτική του Κώστα Γεωργουσόπουλου για Το αίμα του Σέρτζι Μπελμπέλ

ΤΑ ΝΕΑ, 16/4/2018
Η μαμή που βοηθάει την Ιστορία να γεννήσει το Νέον είναι για την επιτυχημένη αναλογία η Βία. Και φυσικά η αναρχική θεωρία, του 19ου αιώνα, που μας κληροδότησε αυτή την αναλογία δεν ανακάλυπτε κάτι νέο στον πολιτισμό, απλώς κατόρθωσε να εικονοποιήσει κάτι που ο άνθρωπος γνώριζε και βίωνε από την αυγή της ιστορίας του. Ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του και ο Κάιν σκότωσε τον Αβελ, για να αναφερθούμε σε δύο μεγάλες πολιτισμικές αφηγήσεις.
Προσφυώς έχει διατυπωθεί η άποψη πως στην ιστορία της ανθρωπότητας η ειρήνη είναι το μεσοδιάστημα μεταξύ των πολέμων. Και πόλεμος σημαίνει σύγκρουση των πόλων, των άκρων και προϋποθέτει στρατηγικές βίας.
Ο μεγαλοφυής Αισχύλος, ενώ γνωρίζει πως η μυθολογία που τον νανούρισε αναφέρεται στις τρεις Μοίρες που υποδέχονται τον άνθρωπο στο λίκνο και προαναγγέλλουν την πορεία του βίου του έως τον θάνατο, στον «Προμηθέα δεσμώτη» εισάγει στη σκηνή όπου ο εκπρόσωπος της εξουσίας Κράτος και ο τεχνοκράτης, γνώστης των δεσμών, Ηφαιστος καθηλώνουν τον αποστάτη ημίθεο στον Καύκασο, τη βωβή Βία, η οποία παρίσταται και επιτηρεί απειλητικά τη διαδικασία της τιμωρίας. Ενα έξοχο εύρημα. Η Βία είναι βωβή, στερείται λόγου, λογικής, επιχειρημάτων, ηθικών προταγμάτων.
Το παγκόσμιο θέατρο, παράλληλα με την αυτάδελφη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, τη ρητορική, σχεδόν αποκλειστικά έχει ως κεντρικό, πυρηνικό του θέμα τη βία, στην οικογένεια, στο γένος, στην πόλη, στην οικουμένη.
http://www.tanea.gr/news/lifearts/article/5547688/h-mamh-ths-istorias/
Back To Top