Κριτική για το Κόντρα στην ελευθερία από τον Αναστάση Πινακουλάκη στο texnes-plus.grο
Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου επέστρεψε με τη νέα του σκηνοθεσία στο Φεστιβάλ Αθηνών επιλέγοντας ένα άπαικτο στην Ελλάδα ισπανικό έργο.
Μετά την ιδιαιτέρως επιτυχημένη παράσταση «Η αρχή του Αρχιμήδη» (Ζουζέπ Μαρία Μιρό, Skrow Theater), ο αγαπημένος δημιουργός ντεμπουτάρει το «Κόντρα στην ελευθερία» του Εστέβα Σολέρ. Το «Κόντρα στην ελευθερία» γράφτηκε το 2017 κι είναι το πρώτο μέρος από τη νέα τριλογία του συγγραφέα με τον γενικό τίτλο «Η τριλογία της Επαναστάσης» που αναφέρεται στη Γαλλική Επανάσταση. Συνεπώς, κάθε ένα από τα τρία μέρη, είναι αφιερωμένο σε μια από τις θεμελιώδεις αξίες της Γαλλικής Επανάστασης, με τα έτερα μη παραστημένα μέρη να είναι το «Κόντρα στην αδελφοσύνη» και «Κόντρα στην Δικαιοσύνη». Τα δύο αυτά έργα είναι προς ώρας σε διαδικασία μετάφρασης από την μετρ του ισπανόφωνου θεάτρου στην Ελλάδα, Μαρία Χατζηεμμανουήλ. Να σημειώσουμε πως ο Καταλανός συγγραφέας παρευρέθηκε στην πρεμιέρα της παράστασης, την Τρίτη 2 Ιουλίου –την οποία παρακολουθήσαμε κι εμείς ως texnes-plus- και συμμετείχε στη συζήτηση μετά την παράσταση, πλάι στον σκηνοθέτη και τη μεταφράστρια του έργου.
Η δομή του έργου είναι σπονδυλωτή, καθώς αυτό αποτελείται από 7 μονόπρακτα με βασικό θέμα την ανελευθερία του σύγχρονου πολίτη –δε θα πω Ισπανού γιατί όλα τα σύγχρονα θέματα έχουν παγκοσμιοποιηθεί- και πολυάριθμα υποθέματα όπως η κοινωνική απάθεια, η εργασιακή εκμετάλλευση, η παιδική εργασία και η παιδεραστία, η έλλειψη Κρατικής Πρόνοιας, η προσφυγική κρίση και η κρίση του γάμου. Πλάι σε αυτά τα μονόπρακτα, ο σκηνοθέτης έχει «αυθαιρετήσει» προσθέτωντας δύο ακόμη μονόπρακτα του Σολέρ από άλλο έργο. Καθώς το έργο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, κρίνεται σκόπιμο ν’ αναφερθούμε αναλυτικά στο κάθε μονόπρακτο αυτού, σα να προσεγγίζουμε μια διαφορετική παράσταση, ενώ στο τέλος του άρθρου θα κάνουμε κάποια συγκεραστικά σχόλια.
Πρώτο μονόπρακτο
Θέμα: Η συνάντηση μιας μητέρας με τον αιχμάλωτο γιο της, ο δυτικός πολιτισμός
Σ’ ένα περιβάλλον που θυμίζει hot spot στα σύνορα μιας χώρας, παρακολουθούμε έναν αιχμάλωτο γιο που ελπίζει για μια σωτηρία. Σε μία από τις τελευταίες επισκέψεις της μητέρας του, με αφορμή την αγωνία του παιδιού για ελευθερία ενώ βρίσκεται προ της απειλής της απέλασης, γίνεται μια πρώτης τάξεως έκθεση της ιστορίας του δυτικού πολιτισμού κι όλων αυτών που πρέπει να επαναφέρει στο προσκήνιο. Η εξαιρετική Κάτια Γέρου είχε στη διάθεσή της έναν αντιθεατρικό θα λέγαμε μονόλογο, που θυμίζει μακρά ρήση της αρχαίας τραγωδίας, και έρχεται σαν έναν κοσμικό αγγελιοφόρο να «ξεσηκώσει» το επαναστατικό πνεύμα των πολιτών του κόσμου. Τα ηλιοτρόπια του Βαν Γκογκ, το Τέλος του Θέατρου κατά Μπέκετ, το γυναικείο φύλο της Σόφι Καλ, το σπίτι της Άννας Φράνκ στο Άμστερνταμ, η Ακρόπολη των Αθηνών, ο Γκοντάρ κι η ηθική του, το Μοιραίο του Έρωτα στον Ρακίνα κι ο Γκαουντί, είναι λίγοι μόνοι από τους σταθμούς στην καταιγιστική σκέψη αυτής της γυναίκας. Κλείνοντας το λογύδριο, ο γιος λέει «δε θα το ξεχάσω. Δε θα ξεχάσω τίποτα από όλα αυτά.» κι η μητέρα του απαντά «Να θυμάσαι είναι για το καλό σου», κάνει να τον αγκαλιάσει και τον στραγγαλίζει.
Για να διαβάσετε ολόκληρη την κριτική πατήστε ΕΔΩ