Κριτική για Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος από τη Λουκία Μητσάκου στο theaterproject365.gr
“Το κείμενο είναι του Ζουζέπ Μαρία Μιρό και η μετάφραση είναι της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ. Πρόκειται για μία καλοδουλεμένη μετάφραση, ζωντανή, με λόγο που ρέει εύκολα και μιλάει στον θεατή με τρόπο άμεσο. Το κείμενο του συγγραφέα είναι από μόνο του ένα από τα πιο καλογραμμένα κείμενα που έχουμε συναντήσει τα τελευταία χρόνια (και όχι μόνο). Πρόκειται για ένα κείμενο αληθινό, ζωντανό, ποιητικό, ονειρικό. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο έργο δεν ακούγονται ποτέ οι λέξεις «ομοφοβία», «παιδεραστία», «βιασμός», «αυτοκτονία» και αυτό κάνει το μήνυμα ακόμα πιο χειμαρρώδες, καθώς ο θεατής συμπεραίνει τις λέξεις αυτές μέσα από συνειδητοποιήσεις για το τι ακριβώς σημαίνουν αυτές οι λέξεις στην ουσία τους. (…)
Η Ζωή Ξανθοπούλου αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία της παράστασης και μας παραδίδει μια σπάνια θεατρική εμπειρία. Εξαιρετική επιλογή όσο αλλάζουν τα πρόσωπα των μονολόγων να αλλάζει σταδιακά η θέση του ηθοποιού από την αριστερή άκρη της σκηνής έως την δεξιά. Η σκηνοθεσία είναι λιτή και ουσιαστική και εστιάζει στα μηνύματα του έργου. Με αυτό τον τρόπο, απογυμνωμένη από περιττά στοιχεία που θα μπορούσαν να μας αποσπάσουν την προσοχή, καταφέρνει να στρέψει τον προβολέα στον ηθοποιό και στον λόγο και να αναδείξει νοήματα και συναισθήματα. (…) Ο Αργύρης Ξάφης ερμηνεύει τον πολυπρόσωπο μονόλογο του Μιρό και μας παραδίδει για ακόμα μία φορά ένα ρεσιτάλ ερμηνείας που θα θυμόμαστε για καιρό. Κατορθώνει το φαινομενικά ακατόρθωτο: Είναι μόνος του στη σκηνή και αλλάζει ρόλους χωρίς διακοπή με έναν τρόπο που μοιάζει σαν να λιώνει ο ένας ρόλος μέσα στον άλλον και να γεννιέται κάθε φορά κάτι καινούριο. Ο Αργύρης Ξάφης δεν υποδύεται τους ρόλους αυτούς. Γίνεται ο ίδιος οι ρόλοι αυτοί με μια απίστευτη φυσικότητα, κάνοντάς το να μοιάζει το πιο απλό πράγμα του κόσμου. Ο θεατής, όμως, γνωρίζει καλά πως όχι μόνο δεν είναι απλό αυτό που κατορθώνει να κάνει αλλά πριν το δούμε στην πράξη θα το θεωρούσαμε εντελώς αδύνατο να συμβεί. Χωρίς να χρησιμοποιήσει καμία υποκριτική ευκολία ούτε κανένα υποκριτικό κλισέ, ο Αργύρης Ξάφης μετουσιώνεται και στέκεται απέναντί μας πιο ειλικρινής και πιο ευάλωτος από ποτέ. Αλλάζει ηλικίες και φύλο και μετατρέπει μια θεατρική παράσταση όχι απλώς σε μία θεατρική εμπειρία (όχι πως αυτό θα ήταν λίγο) αλλά σε μία σχεδόν πνευματική εμπειρία.”
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική ΕΔΩ