Κριτική για το Πριν ο άνεμος ξεχάσει τ’ όνομά μου από τον Κώστα Κούλη στο keysmash.gr/
Όταν βγήκα από την αίθουσα, πήγα και έκατσα σε ένα από τα τραπεζάκια που βρίσκονται στο πολύ ζεστό και φιλόξενο φουαγιέ του Θεάτρου Κάτω από τη Γέφυρα. Περίμενα να ετοιμαστούν οι δύο πρωταγωνιστές της παράστασης, η κυρία Γκαβάκου και ο κύριος Πετράκης, για τη συνέντευξη που είχαμε κλείσει. Και εκεί… με βρήκε! Θυμήθηκα εκείνη τη στιγμή. Να φεύγω από το γραφείο, να κατευθύνομαι προς την Ακτή Μιαούλη, για να πάρω το λεωφορείο για τον Ηλεκτρικό και εκεί να συναντάω ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο, με εμφανή τα σημάδια της απορίας στο πρόσωπό του. «Μήπως ξέρεις πού έχω παρκάρει το αμάξι μου»;
Το κείμενο της Μάρτα Μπαρσελό – το οποίο μετέφρασε με μεγάλη ευαισθησία η κυρία Μαρία Χατζηεμμανουήλ – αφορά αυτό ακριβώς. Το χρονικό σημείο που ανακοινώνεται σε έναν άνθρωπο ότι έχει Αλτσχάιμερ. Και όταν μάλιστα εκείνος ο άνθρωπος είναι δραστήριος, έχει οικογένεια, παιδιά και εγγόνια… Τότε, το ζήτημα της αποδοχής είναι το κλειδί. Όπως και στην ιστορία μας. Η Τζούλια μαθαίνει ότι έρχεται ο Γερμανός. Αντιλαμβάνεται ότι ο χρόνος μετρά αντίστροφα, αλλά όχι όπως συνήθως. Έχει πράγματα να κάνει, έχει δουλειές να τελειώσει, πριν το είδωλό της στον καθρέφτη παύει να της θυμίζει κάτι. Έχει ξεκινήσει αγωγή, εννοείται, αλλά το θέμα είναι αλλού. Στην αποδοχή της νέας τάξης πραγμάτων και στη λίστα που πρέπει να φτιάξει και να ξεκινήσει να «εφαρμόσει». Τη λίστα με τα πράγματα που πρέπει να κάνει, πριν έλθει ο Γερμανός…
Δύο σπουδαίοι πρωταγωνιστές επί σκηνής. Η κυρία Ιωάννα Γκαβάκου είναι απόλυτα πειστική ως Τζούλια. Θα μπει στη σκηνή και θα χαιρετήσει τους παρευρισκομένους. Ένα ακόμα εξαιρετικό εφεύρημα του κυρίου Κοραή Δαμάτη, ο οποίος υπογράφει με τον δικό του τρόπο τη σκηνοθεσία και όχι μόνο, καθώς έχει επιμεληθεί τα κοστούμια και το σκηνικό. Και η Γκαβάκου θα μας κάνει όλους φίλους της και συμμάχους της, με αυτή ακριβώς την ερμηνεία της. Υποδυόμενη μία γυναίκα που δεν συμβιβάζεται με τη μοίρα της. Ναι μεν, την αποδέχεται, αλλά θα κάνει τα δικά της, αυτό είναι σίγουρο. Όπως αποδέχτηκε τον θάνατο του συζύγου της ή το ότι ο ένας από τους γιους της θέλησε να συζήσει με τον Κουβανό φίλο του. Η ομορφιά της, η γλυκύτητά της, ο τρόπος που στέκεται, που μιλά, που κινείται, που απελπίζεται και που ελπίζει… Κρατήστε αυτό το τελευταίο. Είναι το ζουμί της παράστασης.
Σε όλους τους υπόλοιπους – δεκατρείς στο σύνολο, παρακαλώ πολύ – ρόλους συναντάμε τον κύριο Στέλιο Πετράκη. Ο ίδιος αποδίδει εξίσου εξαιρετικά, σπάζοντας σε ισάριθμα κομμάτια και βάζοντας από μία ξεχωριστή πινελιά σε κάθε χαρακτήρα. Με τη βοήθεια κάποιων αξεσουάρ, με αλλαγή στη χροιά της φωνής κατά και ανά περίπτωση και με τη χρησιμοποίηση μερικών «τεχνασμάτων» (για παράδειγμα, σε έναν από τους ρόλους ψευδίζει), ο Πετράκης δημιουργεί ένα θαυμάσιο περιβάλλον γύρω από τη συμπρωταγωνίστριά του και κυριολεκτικά απογειώνει το έργο. Είναι μία γιορτή η συνολική εμφάνιση και καταφέρνει να μεταφέρει σε εμάς τους θεατές το βασικό νόημα του θεάματος αυτού. Ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Ότι ουδέν κακόν πραγματικά. Ίσως και αμετάκλητα. Δεν έχει και τόση σημασία.
Δείτε αυτή την παράσταση. Εστιάστε στις ερμηνείες, στους διαλόγους, σε όλα αυτά που αναδύονται από τις στιχομυθίες. Σκύψτε πάνω από τα χιουμοριστικά ιντερμέδια και τις παύσεις, τις μουσικές σιωπές του έργου. Και εμπνευστείτε από τη λίστα. Δεν έχει και τόση σημασία αν «οφείλετε» να τη δημιουργήσετε επειδή κάτι κακό θα συμβεί ή μπορεί να συμβεί. Φτιάχτε τη, γιατί είστε άνθρωποι πάνω και πέρα απ’ όλα. Και είναι κρίμα να αναλωθεί η ζωή σας σε υποχρεώσεις και δουλειές μόνο.
Από τις φορές που το θέατρο υπαγορεύει στη ζωή. Από τις φορές που θα δείτε και θα συγκινηθείτε και θα πραγματοποιήσετε μία ενδοσκόπηση με την καλύτερη των προθέσεων. Από τις φορές που θα σκοντάψετε κάπου μέσα σας και θα μεριμνήσετε για ό,τι καλύτερο έξω σας. Μία παράσταση που χαράζει δρόμους. Πολύ λίγο μας ενδιαφέρει η άφιξη του Γερμανού. Έχουμε να ασχοληθούμε με την αναχώρηση τη δική μας. Για διάφορους προορισμούς. Τον εξής ένα. Την ελπίδα.
Δείτε ολόκληρη την κριτική με φωτογραφίες από την παράσταση ΕΔΩ