Κριτική “Ροτβάιλερ”, FAQ

του Δημήτρη Φοινίτση

Η νέα παράταση της παράστασης του έργου Ροτβάιλερ επιβεβαιώνει ταγρήγορα αντανακλαστικά των συντελεστών του Θεάτρου Επί Κολωνώ προς μια δραματουργία που στοχεύει ευθέως στην προβληματική του τώρα.

Ο Χάιμε, ένας ανερχόμενος και αδίστακτος δημοσιογράφος, στη μάχη για τηλεθέαση αρπάζει την ευκαιρία να δημιουργήσει σάλο γύρω από την εκπομπή του, επιβεβαιώνοντας το ειδικό του βάρος στην καθοδήγηση της κοινής γνώμης. Εξασφαλίζει μάλλον εύκολα μια συνέντευξη με τον Ροτβάιλερ, έναν νεοναζί σκίνχεντ που προσφάτως έχει απασχολήσει εντονότατα την κοινή γνώμη με τις προκλητικές δηλώσεις και τη βίαιη και κατακριτέα συμπεριφορά του. Η συνέντευξη αυτή έχει εξαρχής προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί στο στέκι των σκίνχεντ σε μια υποβαθμισμένη περιοχή της Μαδρίτης, ώστε η αίσθηση επικινδυνότητας να διασφαλίσει το ενδιαφέρον των τηλεθεατών και να εκτινάξει την τηλεθέαση στα ύψη. Ο αριβισμός του και ο τηλεοπτικός κιτρινισμός της εκπομπής του θα αντιπαρατεθούν με τη νοσηρότητα των απόψεων και πρακτικών των ακροδεξιών σκίνχεντ, δημιουργώντας μια έκρυθμη κατάσταση. Στην κόψη του ξυραφιού, οι ιθύνοντες του καναλιού με το πρόσχημα της αντικειμενικής πληροφόρησης και της «ορθής πολιτικά» πρακτικής θα διαχειριστούν πλάνα-σοκ για να πετύχουν «υψηλά νούμερα», λησμονώντας την ίδια ώρα πως νούμερα γίνονται οι ίδιοι στα μάτια όσων ακόμη χρησιμοποιούν λογικά το μυαλό τους. Το ολοένα και πιο διεισδυτικό στα μεγάλα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα της εποχής ισπανικό θέατρο δείχνει τη δυναμική του και με την εν Ελλάδι ανταπόκριση του κοινού, εξασφαλίζοντας ακόμη μία νέα παράσταση με την εν λόγω παράσταση. Η άνοδος του ρατσισμού στην Ευρώπη και η αλλοίωση των γεγονότων από το χαζοκούτι είναι προφανώς αναγνωρίσιμα ζητήματα και στην εγχώρια πραγματικότητα, λόγω της ανεξέλεγκτης εισροής μεταναστών στη χώρα αλλά και στον αγώνα δρόμου για θεαματικότητα των τηλεοπτικών καναλιών, αντιστοίχως. Ο Έρας –βραβευμένος πολλάκις στην ιβηρική χερσόνησο– σχηματίζει με εξαιρετική ακρίβεια το προφίλ δύο κόσμων, σκιαγραφώντας με απαράμιλλη διαύγεια δύο «άξιους» εκπροσώπους τους: έναν skinhead και έναν καριερίστα τηλεπαρουσιαστή. Πρόκειται συν τοις άλλοις για ένα ψυχολογικό θρίλερ με επίκεντρο τη βία και την ωμότητα των ημερών μας, διανθισμένο με ψήγματα μαύρου χιούμορ, σαν κοφτές ανάσες στο αποτρόπαιο των πράξεων. Η Ομάδα ΝΑΜΑ διασκευάζει την πρωτογενή γραφή υπό τη μεταφραστική υπογραφή της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ –της πρώτης ιθύνουσας για την άνθιση της ισπανόφωνης δραματουργίας στη χώρα μας–, δίνοντας έμφαση στην ανάπτυξη των χαρακτήρων και της πλοκής. Η Ελένη Σκότη στήνει έξυπνα και υπό τη συμβολή της τεχνολογίας μια πολυεπίπεδη παράσταση, αποσπώντας για ακόμη μία φορά μια έξοχη ερμηνευτική μετάλλαξη του Δημήτρη Λάλου (Ροτβάιλερ).