Μία σάκα με το «Μικρό Πόνι» μπορεί να αλλάξει τη ζωή μιας οικογένειας;
Κριτική από την Ελένη Ζαρκάδα στο mixgrill.gr
Το έτος 2017 στη χώρα μας έχουν γίνει (εν όψει πολιτικών, βεβαίως, λόγων) μεγάλα βήματα σχετικά με την αποδοχή της διαφορετικότητας και την εξάλειψη των ρατσιστικών τάσεων. Παρόλα αυτά, θέματα που προβληματίζουν την κοινή γνώμη πολύ συχνά μπαίνουν «κάτω από το χαλάκι» ακόμα και μπροστά στο μεγαλεπίβολο σχέδιο της εκάστοτε αριστερίζουσας κυβέρνησης να θεμελιώσει τα βασικά έστω δικαιώματα ανθρώπων, όπως πχ. της LGBT κοινότητας. Δεν μπορείς, ωστόσο, να χτίσεις πάνω σε σαθρά θεμέλια, διότι στη «σύγχρονη» Ελλάδα ο συντηρητισμός εξακολουθεί να υπάρχει και να κυριαρχεί στη σκέψη της μεγαλύτερης μερίδας των πολιτών.
Σε αυτό το κλίμα, το Θέατρο του Νέου Κόσμου ανεβάζει φέτος στον Κάτω Χώρο την παράσταση «Το Μικρό Πόνι» του Πάκο Μπεθέρα, σε μετάφραση Μαρίας Χατζηεμμανουήλ (η οποία τιμήθηκε με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Eurodram του Maison d’ Europe et d’ Orient). Πρωταγωνιστές είναι ο Χάιμε (Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος) και η Ιρένε (Ρηνιώ Κυριαζή), ένα ζευγάρι που μεγαλώνει το μοναχοπαίδι του (Λουίζμι) χωρίς να γνωρίζει τα προβλήματα που το παιδί αντιμετωπίζει στην καθημερινή του σχολική ζωή, ώσπου μία ημέρα ο διευθυντής του σχολείου τους καλεί, για να βάλει σε τάξη την κατάσταση. Το θέμα, όμως, είναι προς τα πού γέρνει η ζυγαριά; Σε βάρος των παιδιών που κακοποιούν τον Λουίζμι ή σε βάρος των ίδιου και της σχολικής του σάκας;