Himmelweg Κριτική από τον Γιώργο Χριστόπουλο στο onlytheater.gr
Το έργο Himmelweg (Ο Δρόμος για τον Ουρανό) του Ισπανού Χουάν Μαγιόργκα (Juan Antonio Mayorga Ruano) σκηνοθέτησε στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών η Έλενα Καρακούλη. Δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 2005 και παίρνει αφορμή από ένα πραγματικό γεγονός που έλαβε χώρα το 1944, την επίσκεψη δηλαδή ενός απεσταλμένου του Ερυθρού Σταυρού, του Μορίς Ροσέλ, στο “πρότυπο” στρατόπεδο συγκέντρωσης Εβραίων του Τερεζίενσταντ (κοντά στην Πράγα), το οποίο οι Γερμανοί χρησιμοποιούσαν ως προθάλαμο του Άουσβιτς. Η Γερμανική κυβέρνηση στήνει έντεχνα μια απόλυτα πλαστή εικόνα του στρατοπέδου αυτού στον επισκέπτη, με τους κρατούμενους να δείχνουν πως ζουν “σχεδόν” φυσιολογικά, εγείροντας μόνο κάποιες ενδόμυχες υποψίες ότι κάτι μπορεί να μην πηγαίνει καλά. Η εξαπάτηση του απεσταλμένου από το Διοικητή, τους υπασπιστές του και τους Εβραίους που αυτοί έχουν δασκαλέψει στέφεται από σχεδόν απόλυτη επιτυχία και η αναφορά θα “καθησυχάσει” τους ανησυχούντες συμμάχους. Τη μετάφραση υπογράφει η Μαρία Χατζηεμμανουήλ και διατηρεί στο ακέραιο όλη τη σαφήνεια και την καθαρότητα των νοημάτων του αρχικού κειμένου.
Η Έλενα Καρακούλη σκηνοθετεί την παράσταση συνδυάζοντας το λόγο με την εικόνα, ώστε να αναδείξει τα πραγματικά περιστατικά, το μέγεθος της εξαπάτησης την οποία μπορεί να υποστεί ο άνθρωπος, αλλά και τη διαχρονικότητα των μηνυμάτων του κειμένου. Η άνοδος του φασισμού στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια δεν περνά από κανένα μας απαρατήρητη και το έργο λειτουργεί σα μία αφορμή αφύπνισης του κοινού του και προειδοποίησης για το μέλλον. Ο παραλογισμός των φημών έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη φαινομενική κανονικότητα της πραγματικότητας, χωρίς να κρύβεται η υφέρπουσα υποψία του ψέματος. Το θεατρικό παιχνίδι είναι έντονο κατά τη ροή της παράστασης και προκαλεί ακόμα και γέλιο στο κοινό, ένα γέλιο που δεν μπορεί να κρύβει μια πικρία γνωρίζοντας την αλήθεια. Η σκηνοθέτις δε μας κουνάει το δάχτυλο, αλλά επιχειρεί να μας προβληματίσει, να μην αφήσει τη συνείδησή μας σε ύπνωση και να μας θυμίσει ότι η ιστορία κάνει κύκλους κι επαναλαμβάνεται με ανατριχιαστική ακρίβεια. Μας κλείνει το μάτι και προειδοποιεί, αφήνοντας ελεύθερη τη σκέψη και τη φαντασία μας να διερευνήσει τη βία, την εξαπάτηση, την αδυναμία του ανθρώπου να δει την αλήθεια και τους κινδύνους που διατρέχει η κοινωνία του σήμερα από τη αναβίωση του ναζισμού.
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική ΕΔΩ