«Ignacio del Moral, Verónica Fernández: “Φυλακισμένες” στον Πολυχώρο Vault»

της Μάριον Χωρεάνθη στο diastixo.gr

Βρισκόμαστε στην Ισπανία του 1950, σχεδόν μια δεκαετία μετά τον εμφύλιο πόλεμο που ανέβασε στην εξουσία τον δικτάτορα Φράνκο. Στις γυναικείες φυλακές που στεγάζονται σε ένα καθολικό μοναστήρι της επαρχίας, οι κρατούμενες περιμένουν εναγωνίως ένα «θαύμα»: τη χάρη που δίνει κάθε δέκα χρόνια ο επίσκοπος σε μια φυλακισμένη, μεσολαβώντας υπέρ της στην κυβέρνηση. Ένα «θαύμα» το οποίο είναι συγχρόνως και μήλον της έριδος ανάμεσά τους, διότι η καθεμιά θεωρεί τον εαυτό της εύλογο αποδέκτη του και δεν είναι διατεθειμένη να υποχωρήσει. Ορισμένες δεν θα διστάσουν να καταφύγουν και σε πλάγια μέσα, προκειμένου να εξασφαλίσουν προτεραιότητα και προνομιακή μεταχείριση.

Δυο εβδομάδες πριν την επίσκεψη του επισκόπου, η οποία θα καθορίσει και την τελική του απόφαση, μπαίνει στη φυλακή μια ντελικάτη και καλομαθημένη κοπέλα από εύπορη οικογένεια (ο «κορυδαλλός», όπως υπαινικτικά αναφέρεται σ’ αυτήν το εναρκτήριο πολυφωνικό τραγούδι με το οποίο την υποδέχονται οι υπόλοιπες κρατούμενες, συνοδεύοντάς το με μια άμεμπτα συγχρονισμένη «αυτοσχέδια» ορχήστρα από τσίγκινους κουβάδες και βούρτσες), η οποία εμπλέκεται σε υπόθεση ληστείας μετά φόνου, εξαιτίας του έρωτά της για έναν κακοποιό. Η άφιξή της ταράζει για λίγο τα νερά, ώσπου η καθημερινότητα να επιστρέψει στη γνώριμή της καταθλιπτική μονοτονία. Μοναδικό φως μέσα στον μουντό, ασφυκτικό αυτόν μικρόκοσμο όπου ο χρόνος έχει βαλτώσει σε μια μηχανική επανάληψη συμβάντων, διαλόγων και δραστηριοτήτων και η ζωή συντηρείται με λιγότερα και από τα στοιχειωδώς απαραίτητα, είναι ο άσβεστος πόθος της ελευθερίας, η (μάταιη, συχνά) προσμονή της επιστροφής κοντά σε αγαπημένα πρόσωπα και σε όσο γίνεται φυσιολογικές συνθήκες ύπαρξης και διαβίωσης.

http://diastixo.gr/allestexnes/theatro/8723-filakismenes-28122017