Αφαιρώντας τα εισαγωγικά από τις σχέσεις. Κριτική του Κώστα Ζήση για το «Μαμά®» της Μάρτα Μπαρσελό στο Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου

Εκείνη δεν κατάφερε να γίνει μαμά ποτέ. Η άλλη, δε γνώρισε ποτέ μαμά. Δυο γυναίκες, που η λέξη μητρότητα δεν τις ακούμπησε ποτέ, αποφασίζουν να συνάψουν ένα ιδιότυπο συμβόλαιο, μια εμπορική συμφωνία: έναντι αμοιβής, και με πολύ συγκεκριμένους όρους, η Εσπεράνσα θα γίνει η μαμά της Αμπάρ. Τα πράγματα θα γίνουν πιο περίπλοκα με την απόφαση της Αμπάρ, να υιοθετήσει ένα παιδί, επεκτείνοντας τη συμφωνία και κάνοντας έτσι την Εσπεράνσα πλέον και «γιαγιά».

Και αυτό ακριβώς είναι και το σημείο που ξεκινά το έργο, και μέσα από αναδρομές και φλας μπακ παρακολουθεί την πορεία αυτής της παράξενης «εμπορικής» σχέσης, και την εξέλιξή της τελικά  σε μια πραγματική σχέση μάνας-κόρης, μιας και οι δυο γυναίκες έρχονται κοντά καλύπτοντας τα κενά της ύπαρξής τους. Η αγάπη, η έγνοια, η φροντίδα είναι αυτά που τελικά τις κυριεύουν.

Η Marta Barceló, ακουμπά με ιδιαίτερη ευαισθησία αυτά τα καυτά θέματα των οικογενειακών σχέσεων: τα παιδιά χωρίς οικογένεια, οι οικογένειες χωρίς παιδιά, το μεγάλο ερώτημα αν μάνα θεωρείται αυτή που γεννάει ή μεγαλώνει τα παιδιά, η ουσία και το περιεχόμενο της οικογένειας και αν όλοι οι άνθρωποι είναι ταγμένοι ή μπορούν να δημιουργήσουν μια οικογένεια αλλά και άλλα παράλληλα, πιο προσωπικά θέματα, όπως το αίσθημα της ασφάλειας και της σιγουριάς, η ανάγκη να αγαπήσεις και να αγαπηθείς, η αναγκαιότητα να ανήκεις κάπου, η αίσθηση πως υπάρχει κάποιος να ακουμπήσεις. Η μετάφραση της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ, έξυπνη και προσαρμοσμένη στη δική μας  πραγματικότητα, συντελεί στη ροή του κειμένου και την οικειοποίηση των ηρωίδων.

Διαβάστε όλη την κριτική ΕΔΩ