Βία και εξουσία στις ανθρώπινες σχέσεις: Το αίμα, στο Θέατρο Altera Pars
Από τον ποιητή, θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα
Παρακολουθώντας αυτό το άριστο από δραματουργικής πλευράς «καλογραμμένο έργο» του Σέρτζι Μπελμπέλ με πολύ «Αίμα», στα χνάρια των γνωστών αλγολάγνων και αιμοφιλικών ταινιών και τηλεοπτικών σειρών του παγκοσμιοποιημένου αγγλοσαξωνικού σαδομαζοχισμού, διέγνωσα πέρα από τα γνωστά πολιτικά σημεία τριβής μεταξύ εξουσιαστών κι αντιεξουσιαστών, κυριάρχων και κυριαρχουμένων, το πολυσυζητημένο πλέον ερώτημα της «τρομοκρατίας» απ’ όπου κι αν αυτή προέρχεται. Ο έλεγχος του ανθρώπινου νου γίνεται κυρίως μέσα από την πρόκληση άλογου, ακραίου φόβου και τη διέγερση των ενστίκτων της αυτοσυντήρησης που εδράζονται στον λεγόμενο ερπετοειδή εγκέφαλο, ο οποίος μέσω του παρασυμπαθητικού συστήματος αναλαμβάνει τον έλεγχο των βασικών ζωτικών λειτουργιών προκειμένου να εξασφαλίσει την διαιώνισίν τους, αφαιρώντας τη δυνατότητα του ανώτερου φλοιού του εγκεφάλου να παρέμβει και δια της παραγωγής φαιάς ουσίας. Με άλλα λόγια όταν ο τεχνητός ή φυσικός φόβος μεταφέρει την κυβέρνηση της ανθρώπινης μηχανής από τον πολιτισμένο φλοιό στον ερπετοειδή αυτόματο πιλότο, τότε το ον γίνεται καταστροφική, θανάσιμη μηχανή για τους άλλους ανεξαρτήτως βαθμού συγγενείας, συμπαθείας ή ενσυναισθήσεως. Κι εδώ έγκειται το οξύμωρον της θεατρικής πράξεως.