Κριτική για το έργο “Τα κορίτσια δεν πρέπει να παίζουν ποδόσφαιρο” στο mikrofwno.gr

Από την Κατερίνα Δημητρακοπούλου

Όσες φορές έχω βρεθεί στο φιλόξενο Θέατρο 104 έχω σταθεί πολύ τυχερή στην επιλογή των έργων που έχω επιλέξει να παρακολουθήσω. Αυτές τις μέρες παίζεται ένα έργο της Καταλανής Μάρτα Μπουτσάκα σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά, Τα κορίτσια δεν πρέπει να παίζουν ποδόσφαιρο. Με προβλημάτισε ο τίτλος, όμως τόσο το κείμενο όσο και η ίδια η παράσταση με χαροποίησαν για την επιλογή μου.

Το συγκεκριμένο έργο της Μπουτσάκα ανέβηκε για πρώτη φορά το 2013 στο Βρυσάκι σε σκηνοθεσία Χρήστου Στρέπκου. Πρόκειται για έργο σύγχρονο, που ερευνά τις οικογενειακές, τις ερωτικές, τις φιλικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων αλλά και τη σχέση τους με τον ίδιο τους τον εαυτό.

Τρεις άγνωστοι άνθρωποι μεταξύ τους οι Τζούλια, Σάρα και Τόνυ συναντιούνται στην αίθουσα αναμονής ενός νοσοκομείου. Τα αγαπημένα τους πρόσωπα, η δωδεκάχρονη κόρη της Τζούλια, ο πατέρας της Σάρα, η σύντροφος του Τόνι, μεταφέρθηκαν πολύ τραυματισμένοι στο νοσοκομείο μετά από ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Οι απορίες και οι εικασίες των συγγενών πολλές και χωρίς λογική απάντηση. Η συγγραφέας, όμως, δεν αφήνει τον θεατή να χαθεί μέσα σε πιθανά σενάρια.  Σιγά σιγά και στοχευμένα δίνει τη λύση του μυστηρίου.

Η Μαρία Χατζηεμμανουήλ είναι ειδήμων στις μεταφράσεις θεατρικών έργων από την ισπανική γλώσσα στην ελληνική. Το συγκεκριμένο κείμενο καταφέρνει να το κάνει «ελληνικό» αφού τα θέματα που θίγει όπως η απουσία αγάπης, τρυφερότητας, προσοχής μέσα σε μία οικογένεια, η απουσία εμπιστοσύνης σε μία ερωτική σχέση και καθώς επικρατούν ο φόβος και η βία «καθρεφτίζουν» και την ελληνική πραγματικότητα.

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική ΕΔΩ