Παιδοφιλία και πολιτική ορθότητα. Η αρχή του Αρχιμήδη. Κριτική από τον Δημήτρη Τσατσούλη (Ελληνική Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών)

Του Δημήτρη Τσατσούλη (Ελληνική Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών) στον Ημεροδρόμο

Εντυπωσιακοί βροντώδεις ήχοι στην αρχή της παράστασης ή μεταξύ σκηνών παρέπεμπαν σε κεραυνούς αλλά δεν ήσαν παρά, σε μεγέθυνση, ο ήχος του νερού που εκτόπιζε ένα σώμα καθώς βουτούσε σε πισίνα. Η Αρχή του Αρχιμήδη καθορίζει ότι κάθε σώμα που βυθίζεται σε υγρό δέχεται άνωση ίση με το βάρος του ρευστού που εκτοπίζει. Όταν το βάρος του σώματος είναι μεγαλύτερο από την άνωση που δέχεται, τότε βυθίζεται, αν είναι ελαφρύτερο, τότε επιπλέει.

Το ερώτημα που θέτει με το ομώνυμο της παραπάνω «Αρχής» έργο του ο Καταλανός Ζουζέπ Μαρία Μιρό (Vich, Βαρκελώνη, 1977) είναι το κατά πόσο ο κατηγορηθείς για παιδοφιλία Τζόρντι, ένας δάσκαλος σε ομάδα κολύμβησης μικρών παιδιών, θα μπορέσει να επιπλεύσει των κατηγοριών ακόμη και αν είναι αθώος. Κατά πόσο η άνωση θα τον κρατήσει στην επιφάνεια ή θα τον παρασύρει στον βυθό. Πόση βαρύτητα έχουν τα τεκμήρια αθωότητάς του όταν ήδη έχει κριθεί και καταδικαστεί από το περιβάλλον του: συναδέλφους, γονείς, τους ίδιους τους μαθητές του;

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική ΕΔΩ