Το έργο «Παζάρι» του Ισπανού συγγραφέα Νταβίντ Πλανέλ στον πολυχώρο τέχνης Αλεξάνδρεια από 20 Νοεμβρίου

30 Ιανουαρίου 2017
ΔΕΛΤΙΑ ΤΥΠΟΥ

Ο Πολυχώρος Τέχνης ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ του Βασίλη Βλάχου ανεβάζει για τη φετινή χειμερινή θεατρική περίοδο την άπαιχτη στην Ελλάδα κοινωνική κωμωδία «Παζάρι» του άγνωστου ακόμα στη χώρα μας Ισπανού σεναριογράφου, κινηματογραφικού σκηνοθέτη και θεατρικού συγγραφέα Νταβίντ Πλανέλ. Το έργο πρωτοπαίχτηκε στη Μαδρίτη το 1996, και το 1997 στο Royal Court του Λονδίνου .

Ο ίδιος ο συγγραφέας λέει για το έργο του :

«To 2016 συμπληρώνονται είκοσι χρόνια από τότε που έγραψα το BAZAR. Αφορμή για τη συγγραφή αυτού του έργου στάθηκε μια συνομιλία που άκουσα σε ένα μπαρ στη Μαδρίτη ανάμεσα σε έναν νεαρό Μαροκινό και έναν Ισπανό τυχοδιώκτη. Η συνομιλία αφορούσε τη μαγνητοσκόπηση μιας πτώσης από ποδήλατο για τη συμμετοχή σε έναν διαγωνισμό με θέμα τις “καλύτερες πτώσεις” στην τηλεόραση.

Με όργανο το μαύρο χιούμορ, το έργο μιλάει για την ταυτότητα των μεταναστών στο καπιταλιστικό πλαίσιο του 21ου αιώνα. Τώρα πια πέρασαν 20 χρόνια και όλα έχουν αλλάξει πολύ: Οι διαγωνισμοί για τις πτώσεις δεν γίνονται πια στην τηλεόραση, αλλά στο ίντερνετ· οι πρώτοι Άραβες μετανάστες στην Ισπανία έχουν γίνει Ισπανοί πολίτες με πλήρη πολιτικά δικαιώματα· η Ισπανία είναι πλέον μια χώρα απόλυτα ενταγμένη στην ευρωπαϊκή κοινότητα. Ωστόσο, κατά βάθος, όλα σχεδόν παραμένουν ίδια.

Από το 1997 , που το έργο παίχτηκε στο Λονδίνο, πέρασαν πολλά χρόνια χωρίς να ανέβει ξανά στη σκηνή. Το 2014, ωστόσο, αποφάσισα να δοκιμαστώ στη θεατρική σκηνοθεσία, σκηνοθετώντας ο ίδιος το Bazar στο Teatro del Barrio της Μαδρίτης, το πλέον κατάλληλο μέρος για το ανέβασμα ενός έργου κάτω από την κωμική βιτρίνα του οποίου κρύβεται ένα δράμα με αδιαμφισβήτητο πολιτικό υπόβαθρο.

Το ανέβασμα του BAZAR στην Αθήνα είναι αναμφίβολα για μένα ένα γεγονός φορτισμένο από συμβολισμό. Η Αθήνα, στα μάτια της Ευρώπης, αποτελεί την πρωτοπορία του αγώνα ενάντια στις καθαρά οικονομικές αξίες που παραβιάζουν την ανθρωπιά των πολιτών για να κάνουν ακόμα πλουσιότερη την παγκόσμια ελίτ.

Γι’ αυτό εύχομαι κάθε επιτυχία στην παράσταση του ΒΑΖΑR στην Αθήνα, γιατί δεν φαντάζομαι κανέναν τόπο στον οποίο θα μπορούσε να γίνει πιο αντιληπτό το παράδοξο ανάμεσα στον καπιταλισμό και την ανθρωπιά, τον αγώνα ανάμεσα στην προσαρμογή στο κοινωνικό περιβάλλον και την προστασία της προσωπικής ταυτότητας.»