ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ, ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ, ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ο Εστέβα Σολέρ έγραψε την τριλογία του Κόντρα στην πρόοδο, Κόντρα στον έρωτα και Κόντρα στη δημοκρατία μεταξύ 2007 και 2010. Από τότε που το πρώτο κομμάτι της, το Κόντρα στην πρόοδο, επιλέχθηκε το 2008 ανάμεσα σε 684 θεατρικά έργα από την Ευρώπη για να συμμετάσχει στο βερολινέζικο φεστιβάλ Theatertreffen, η ζωή της τριλογίας βρίσκεται σ’ έναν διαρκή μεταφραστικό και σκηνικό αναβρασμό. Οι αριθμοί τα λένε όλα: έχει μεταφραστεί συνολικά σε δέκα γλώσσες, ενώ έχει δει το φως της σκηνής πάνω από τριάντα φορές, με διαφορετικούς σκηνοθέτες και θιάσους στη Γερμανία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία, την Ελβετία, την Αυστρία, την Ελλάδα, τη Βενεζουέλα και τη Χιλή. Έργα της τριλογίας συμμετείχαν στο επίσημο πρόγραμμα των βερολινέζικων φεστιβάλ Theatertreffen και Literaturfestival, ενώ επιλέχθηκαν δύο φορές από το κορυφαίο ευρωπαϊκό φεστιβάλ θεατρικών αναλογίων σύγχρονης δραματουργίας La Mousson d’ete. (Γαλλία). Ωστόσο, την αξία αυτής της τριλογίας δεν πρέπει να την αναζητούμε μόνο στον εγχώριο και διεθνή αντίκτυπο που είχε, αλλά και στο εσωτερικό των τριών δραματουργικών μηχανισμών που την απαρτίζουν: μέσα από εικοσιένα σύντομα μονόπρακτα, ο συγγραφέας σκιαγραφεί εύστοχα ένα καθαρό πορτραίτο μεγάλου μέρους των δεινών που πλήττουν τις σύγχρονες αλλοτριωμένες κοινωνίες. Πίσω απ’ την επιφανειακή προσπάθεια ρήξης με έννοιες που η ύπαρξή τους θεωρείται συνώνυμη του πολιτισμού αλλά και της ίδιας μας της ζωής, ο Σολέρ αποκαλύπτει το ανεπαρκές πλαίσιο μέσα στο οποίο ζούμε: την αδυναμία μας – ως πολίτες, ως άνθρωποι -, την ακυβερνησία, την υποταγή που δείχνουμε σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής και πολιτικής ζωής και τη στρεβλότητα ή τον παραλογισμό που χαρακτηρίζει τις έννοιες πάνω στις οποίες στηρίζουμε τις ελπίδες μας. Τα έργα του Σολέρ μας ταρακουνάνε απ’ τον τίτλο ήδη: κανείς δεν παραμένει απαθής σε μια τόσο ξεκάθαρη δήλωση προθέσεων. Είναι σαν να μας λέει ο Σολέρ: “Εναντιώνομαι σε όλα όσα εσείς θεωρείτε μεγαλειώδη, επιθυμητά και άξια υπεράσπισης με οποιοδήποτε τίμημα”. (Ruth Vilar, Pausa 33, 2011)