Θανάσης Κουρλαμπάς: «Ο κεντρικός του άξονας της “Σιωπηλής Λίμνης” είναι η διαχείριση του τραύματος του ανθρώπου»

Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου

Ερμηνεύει έναν αινιγματικό ρόλο στην παράσταση «Η Σιωπηλή Λίμνη». Ο Θανάσης Κουρλαμπάς μιλάει για το έργο του Ισπανού θεατρικού συγγραφέα Νταβίντ Ντεσόλα το οποίο παρουσιάζεται από την Κυριακή 21 Νοεμβρίου στο θέατρο Επί Κολωνώ σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη.
Παράλληλα, βρίσκεται στα γυρίσματα της τηλεοπτικής σειράς «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο», ενώ ετοιμάζει δύο ακόμα συνεργασίες στο θέατρο.

Δύο άνθρωποι που έχουν τραυματιστεί

«Είναι ένα σπουδαίο κείμενο του Νταβίντ Ντεσόλα γραμμένο το 2006, το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο Lope de Vega 2007» εξηγεί ο ηθοποιός Θανάσης Κουρλαμπάς.
«Ένα έργο πολύ τρυφερό, πέρα από ψυχολογικό και υπαρξιακό δράμα και με πολύ λεπτές αποχρώσεις χιούμορ. Θα λέγαμε ότι ο κεντρικός του άξονας της “Σιωπηλής Λίμνης” είναι η διαχείριση του τραύματος του ανθρώπου. Το οποιοδήποτε τραύμα που κουβαλάει ο κάθε άνθρωπος και η προσπάθειά του πολλές φορές να ανταπεξέλθει σε αυτό το τραύμα δημιουργώντας μια επίπλαστη πραγματικότητα.
Με σκοπό όχι να το αγνοήσει, αλλά να το διαχειριστεί. Ωστόσο, λόγω του όγκου και του μεγέθους του τραύματος η διαχείριση παίρνει πολλές φορές μη ρεαλιστικές διαστάσεις. Η ιστορία του έργου “Η Σιωπηλή Λίμνη” αφορά δύο ανθρώπους οι οποίοι έχουν τραυματιστεί πολύ, ο καθένας από διαφορετική σκοπιά.

Ο Όσκαρ, είναι ένας δάσκαλος ο οποίος έχει παραιτηθεί από τη δουλειά του γιατί βίωσε μια τραυματική εμπειρία στο σχολείο που εργαζόταν. Έτσι, παραιτείται και από τη ζωή και από τη δουλειά του. Υπάρχει ακόμα μια τρυφερή και γλυκιά γυναίκα, η Ιρένε, η οποία αντιμετωπίζει ένα μεγάλο προσωπικό τραύμα με το παιδί της.
Οι δύο αυτοί άνθρωποι, έχοντας κάνει δύο παράλληλες ζωές, δημιουργούν μια επίπλαστη πραγματικότητα για τον εαυτό τους προκειμένου να ανταπεξέλθουν στο τραύμα που φέρει ο καθένας. Συναντιούνται μέσω ενός τρίτου προσώπου που είναι ο αγαπημένος δάσκαλος του Όσκαρ, τον οποίο ερμηνεύει ο Χάρης Τσιτσάκης.
Ο πρώτος δάσκαλος δέχεται να αναλάβει τη μελέτη ενός μαθητή, παιδιού μιας παράξενης και γοητευτικής γυναίκας που ερμηνεύει η γλυκιά μας και υπέροχη Παναγιώτα Βλαντή. Ο Όσκαρ και η Ιρένε συναντιούνται, λοιπόν, μέσω του τρίτου ανθρώπου προκειμένου να κάνει αυτός ο δάσκαλος ιδιαίτερα μαθήματα στο παιδί της Ιρένε. Μπλέκονται τα τραύματά τους, αλλά και η επίπλαστη πραγματικότητα που έχει δημιουργήσει ο καθένας με μια τρομερή πλοκή και συνεχόμενη ανατροπή στην εξέλιξη του έργου.
Είναι ένα τρυφερό έργο που μιλάει για το πώς τα τραύματα που διαχειριζόμαστε, με οποιονδήποτε τελικά τρόπο, μπορούν να βρουν πάτημα όταν δύο άνθρωποι ταιριάξουν, αγαπηθούν και βοηθήσουν ο ένας τον άλλον».

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη ΕΔΩ