Μέσα στο Θέατρο Skrow με αφορμή την καινούρια σκηνοθεσία του Βασίλη Μαυρογεωργίου «Η Αρχή του Αρχιμήδη» του Ζουζέπ Μαρία Μιρό, για να μιλήσουμε με τον σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς για το πώς αντιμετώπισαν το νόημα του έργου και κυρίως τη ματιά τους πάνω στους ρόλους τους. Κι ενώ το έργο θίγει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα με το που μπήκα το βάλαμε για λίγο στην άκρη και μόνο σοβαρά δεν πήρανε τις φωτογραφίες που τους έβγαζα.

«Είναι πολύ μεγάλη χαρά η συγκεκριμένη συνεργασία, η δικιά μου ομάδα που αποτελείται από τη Μαρία Φιλίνη και τον Σεραφείμ Ράδη που έχουμε κάνει πολλές δουλειές στο παρελθόν και με κάποιο τρόπο μπολιάστηκαν και ο Γιάννης Σοφολόγης με τον Μιχάλη Συριόπουλο που είναι δυο εξαιρετικοί νέοι ηθοποιοί, και δουλέψαμε με πολύ ωραίο τρόπο και βγάλαμε ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα κατά τη γνώμη μου. Για μένα το έργο είναι οι ηθοποιοί και συνήθως μέσα από τη δουλειά το αφήνω πάνω τους να το διασκεδάσουν, άλλωστε για μένα το θέατρο είναι η τέχνη του ηθοποιού», μου λέει ο Βασίλης Μαυρογεωργίου όταν τον ρωτάω για την ομάδα.

Ας πάμε όμως στο ίδιο το έργο για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το κείμενο είναι του 2011, ένα εξαιρετικά σύγχρονο έργο που σαν γροθιά στο στομάχι σε αφυπνίζει για όλα τα προβλήματα της κοινωνίας της γενιάς μας. Παιδεραστία, φασισμός, ομοφυλοφιλία, η σχέση μας με το διαδίκτυο και κυρίως πόσο μπορει ν αλλάξει ένας άνθρωπος κάτω από το πρίσμα του φόβου και πως μια υπόνοια μπορει να δημιουργήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση και να ξυπνήσει όλες τις αρχέγονες συμπεριφορές που κρύβουμε μέσα μας.

Ο Τζόρντι είναι δάσκαλος σε μια ομάδα κολύμβησης παίδων, αγκαλιάζει και δίνει ένα φιλί σε ένα αγοράκι που κλαίει γιατί φοβάται το νερό και δε θέλει να κολυμπήσει χωρίς σωσίβιο. Μια τρυφερή κίνηση ενθάρρυνσης ενός καλού δασκάλου. Μια απρεπής κίνηση με υποβόσκουσα σεξουαλική πρόθεση.

Διαβάστε όλο το άρθρο ΕΔΩ