skip to Main Content

“Οι πληγές του Ανέμου”. Πως μπορεί μια μητέρα 2 παιδιών να ταυτιστεί με την ιστορία ενός ομοφυλόφιλου

Είχα την χαρά να με προσκαλέσουν στην πρεμιέρα του θεατρικού “Οι πληγές του Ανέμου”. Διάβασα την υπόθεση και τολμώ να πω, πως στην αρχή ήμουν λίγο διστακτική. Πίστεψα ότι η ιστορία ίσως να ήταν κάτι που δεν με αφορά και…

Περισσότερα

“Οι πληγές του ανέμου, ένα θεατρικό διαμαντάκι που αξίζει να ανακαλύψετε” Κριτική της παράστασης στο Cosmopoliti.com

Από τον Βασίλη Νάτσιο  | 21 Νοεμβρίου 2016 Ο έρωτας δεν είναι παρά η θέληση να ερωτευτείς… κι εγώ είχα πάντα αρκετή… Οι πληγές του ανέμου ήταν για μένα μια ευχάριστη θεατρική έκπληξη. Το κείμενο του Juan Carlos Rubio (Ισπανός συγγραφέας,…

Περισσότερα

Η παράλειψη της οικογένειας Κόλεμαν: Κριτική από τον Μανόλη Βαμβούνη (Gkoultoura)

Η αλήθεια είναι, η συγκεκριμένη (παράσταση) ήταν πολύ καλά κρυμμένη, εντός και εκτός του θεάτρου. Μια φωτογράφιση που δεν προδιαθέτει για, ε, τίποτα, ένα δελτίο τύπου που κρύβει την υπόθεση, μια άγνωστη για μένα σκηνοθέτιδα αλλά και ένα όνομα ηθοποιού…

Περισσότερα

«Minefield» της Lola Arias στο Θέατρο «Πειραιώς 260» (Φεστιβάλ Αθηνών)

του Νεκτάριου Κωνσταντινίδη Το κείμενο, επί του οποίου στηρίζεται η παράσταση της Αργεντινής Lola Arias, είναι στην ουσία η «συνάντηση» έξι προσωπικών ημερολογίων, που παραπέμπουν σε «προσωποπαγείς» οντότητες, έξι βετεράνους πολέμου. Το φόντο της ιστορίας καταλαμβάνεται από αυτήν ταύτη την…

Περισσότερα

Κριτική: «Ξένοι» του Σέρτζι Μπελμπέλ – Tvxs

του Νεκτάριου Κωνσταντινίδη Το έργο «Ξένοι» (2003) του Σέρτζι Μπελμπέλ είναι πράγματι ένα οικογενειακό μελόδραμα και απλώνεται, σύμφωνα με την ένδειξη του συγγραφέα, σε δύο χρόνους. Παρακολουθούμε τη ζωή μιας μεσοαστικής οικογένειας στη δεκαετία του ’60 και σαράντα χρόνια μετά, με…

Περισσότερα

«Ξένοι» του Σέρτζι Μπελμπέλ στο Εθνικό Θέατρο – Κτίριο Rex/Νέο Rex

του Νεκτάριου Κωνσνταντινίδη Το έργο «Ξένοι» (2003) του Σέρτζι Μπελμπέλ είναι πράγματι ένα οικογενειακό μελόδραμα και απλώνεται, σύμφωνα με την ένδειξη του συγγραφέα, σε δύο χρόνους. Παρακολουθούμε τη ζωή μιας μεσοαστικής οικογένειας στη δεκαετία του ’60 και σαράντα χρόνια μετά,…

Περισσότερα

«Fuga» του Τζόρντι Γκαλθεράν στο Θέατρο «Olvio»

του Νεκτάριου Κωνσταντινίδη Το έργο «Fuga» (1992) του Τζόρντι Γκαλθεράν είναι μια, εκ πρώτης όψεως, παράδοξη, στην σύλληψή της, κωμωδία καταστάσεων. Ωστόσο, μια βαθύτερη ανάγνωση των περιστατικών που εξυφαίνουν την πλοκή, αποκαλύπτει την ευρύτερη διάθεση των πραγμάτων και των προσώπων…

Περισσότερα

«Το Δάνειο» του Τζόρντι Γκαλθεράν στο Θέατρο του Νέου Κόσμου

του Νεκτάριου Κωνσταντινίδη «Το Δάνειο» (2011) του Τζόρντι Γκαλθεράν θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε τεστ συμπεριφοράς δια της οποίας αναπτύσσεται η ρητορική της αμηχανίας μετεξελισσόμενης σταδιακά σε επίγνωση μιας απειλής που καταλήγει σε έναν ανυπέρβλητο όσο και παράδοξο τρόμο. Οι…

Περισσότερα

«Γράμματα αγάπης στον Στάλιν» του Χουάν Μαγιόργκα στο θέατρο «Επί Κολωνώ»

του Νεκτάριου Κωνσταντινίδη Το «Γράμματα αγάπης στον Στάλιν» είναι ένας θεατρικός μύθος για τον «όλβιο» βίο που ο ερυθρός δικτάτωρ είχε επιφυλάξει στους ανθρώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών. Το θέατρο υπέστη την πιο ασύστολη δίωξη με κορυφαία στιγμή τον…

Περισσότερα

“…Η παράσταση, που σκηνοθέτησε ο Δημήτρης Μυλωνάς στη μεστή μετάφραση της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ («Στούντιο Μαυρομιχάλη»), είναι έξοχη, θα το πω μονολεκτικά. Με τους χρόνους, τους ρυθμούς, τα τέμπι, το απορημένο ύφος, με όλα της. Και με τρεις ισάξιους πρωταγωνιστές: τον πιο διαβολικό και συνάμα ανθρώπινο Στάλιν – Μεφιστοφελή (Στάθης Σταμουλακάτος), την πιο αγνή «Μαργαρίτα» (Άννα Ελεφάντη) και τον ουσιωδέστερο «Φάουστ» (Μελέτης Ηλίας), που έχω ως τώρα δει. Τα ωραία σκηνικά – κοστούμια του Κ. Ζαμάνη, οι φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα συμπληρώνουν τη θαυμαστή δουλειά, που δεν πρέπει να χάσετε.”

Back To Top