Ο Αλεχάνδρο Ρικάνιο (Χαλάπα, Μεξικό, 1983) είναι θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης και σεναριογράφος.
Ολοκλήρωσε τις θεατρικές σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Βερακρούς (Μεξικό) και στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη μεξικανική λογοτεχνία στο Κέντρο Γλωσσολογοτεχνικών Ερευνών του ίδιου Πανεπιστημίου.
Υπήρξε τρεις φορές υπότροφος του προγράμματος Ενίσχυσης Νέων Δραματουργών της FONCA, δυο φορές στη δραματουργία και μια φορά στο κινηματογραφικό σενάριο. Υπήρξε επίσης υπότροφος του Ιδρύματος Antonio Gala στην Ισπανία, του LARK Play Development Center στη Νέα Υόρκη και του Εθνικού Συμβουλίου Επιστήμης και Τεχνολογίας (CONACYT) στο Μεξικό. Είναι ο σκηνοθέτης του θιάσου Los Guggenheim από το 2009.
Έχει γράψει περισσότερα από είκοσι έργα που έχουν ανέβει σε σκηνοθεσία του ίδιου και άλλων σκηνοθετών σε όλο το Μεξικό και στο εξωτερικό. Ανάμεσα στα έργα που έγραψε και σκηνοθέτησε ξεχωρίζουν τα εξής: Κάθε φορά χωρίζουμε καλύτερα με πρωταγωνιστή τον Ντιέγκο Λούνα (γνωστό στην Ελλάδα από τη σειρά Narcos του Netflix και παλιότερα από την ταινία του Αλφόνσο Κουαρόν Θέλω και τη μαμά σου (2001)), Hotel Good Luck και Ένας ξένος. Αξίζει επίσης να αναφέρουμε τις παραστάσεις των έργων του: Πιο μικροί από το Γκουγκενχάιμ, που παίζεται επί δέκα χρόνια στο Μεξικό και έχει ξεπεράσει τις 500 παραστάσεις· Ο έρωτας των πυγολαμπίδων που παίζεται επί 7 χρόνια και έχει ξεπεράσει τις 250 παραστάσεις, παράσταση την οποία σκηνοθέτησε και στο Εθνικό Θέατρο της Μπογκοτά (Κολομβία) · και Ό,τι μένει από εμάς, ένα έργο που έγραψε σε συνεργασία με τη Σάρα Πινέτ και έχει πάνω από είκοσι παραγωγές στο Μεξικό και στο εξωτερικό.
Έργα του έχουν ανέβει επίσης στο Λός Άντζελες (Τιμπουκτού) , στην Κόστα Ρίκα και τις ΗΠΑ (Ηλίθιοι που κοιτάζουν το χιόνι).
Το Χοιρινό νεφρό για την κατάθλιψη έχει ανέβει σε περισσότερες από δέκα χώρες.
Το 2011 κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Δραματουργίας Víctor Hugo Rascón Banda για το έργο Fractales, το Εθνικό Βραβείο Μεξικάλι Δραματουργίας ΙΝΒΑ το 2011 για το Ο έρωτας των πυγολαμπίδων, το Εθνικό Βραβείο Δραματουργίας Emilio Carballido το 2008 για το έργο Πιο μικροί από το Γκουγκενχάιμ, το Εθνικό Βραβείο Θεάτρου για Παιδιά του INBA το 2014 για το έργο Ό,τι μένει από εμάς. Εύφημη Μνεία του Εθνικού Βραβείου Θεατρικού Έργου του INBA το 2010 για το Τιμπουκτού. Εύφημη Μνεία του Βραβείου Εθνικής δραματουργίας Manuel Herrera το 2014 για το έργο Η μελαγχολία που σου τη δίνει ώρες-ώρες. Ήταν επίσης φιναλίστ του Εθνικού Βραβείου Νεανικής Δραματουργίας δύο φορές για τα έργα: Κορμός, σκατά και το μυστικό του χασάπη και Χοιρινό νεφρό για την κατάθλιψη.
Άλλα έργα του που γνώρισαν επιτυχία είναι Ο πόλεμος στην ομίχλη (2017) και Ίσως αύριο είναι μια οποιαδήποτε μέρα (2019). Έχει διδάξει σε μάστερκλας και σεμινάρια με θέμα τη λογοτεχνική δημιουργία, έχει δώσει διαλέξεις στο Μεξικό, την Ισπανία και την Κολομβία. Έχει γράψει το σενάριο για τις ταινίες Πιο μικροί από το Γκουγκενχάιμ (βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό του έργο), Polvo, που βγήκε στις αίθουσες τον Οκτώβριο του 2019, Sexo, pudor y lágrimas, veinte años después, που θα βγει στις αίθουσες το 2020. Έκανε τη μεξικάνικη διασκευή της ισπανικής ταινίας El otro lado de la cama (Ισπανία 2001) και την κινηματογραφική διασκευή του έργου του Ο πόλεμος στην ομίχλη. Σκηνοθέτησε τη σειρά Η λίστα με τις πρώην μου για το Canal de las estrellas σε παραγωγή Animal de luz.
Από το 2018 ζει στο Κοατεπέκ της Βερακρούς.