του Εστέβα Σολέρ
Μετάφραση σε συνεργασία με τον Δημήτρη Ψαρρά
Ένα συμβόλαιο γάμου για 14 μήνες, ένα γιγαντιαίο μήλο στην τραπεζαρία, ένας μικρός που μπαίνει στο παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας, ένα παιδάκι της Αφρικής που βγαίνει απ’ την τηλεόραση, ένας τραυματίας που περιμένει μάταια το ασθενοφόρο, η εξομολόγηση μίας φώκιας κι ένας επιχειρηματίας που αυτοανακηρύσσεται Θεός και μετατρέπει τους υπαλλήλους του σε πιστούς: επτά ιστορίες με πικρό χιούμορ, επτά μικρά σουρεαλιστικά πορτρέτα της σύγχρονης ζωής, επτά αφορμές για ξεκαρδιστικό γέλιο που παγώνει στα χείλη μαζί με το αναπόφευκτο ερώτημα: πόσο αληθινή είναι η σύγχρονη πρόοδος;
Απόσπασμα του έργου
Δύο φίλοι επιχειρηματίες πίνουν καφέ και τρώνε μπισκότα στο γραφείο του ενός απ’ τους δύο. Ησυχία. Ο ΦΙΛΟΣ 2 παίρνει ένα μπισκότο και το τρώει.
ΦΙΛΟΣ 1: Δε σου είπα…ίδρυσα μια καινούργια θρησκεία.
ΦΙΛΟΣ 2: Αλήθεια;
ΦΙΛΟΣ 1: Ναι.
(…)
Μικρή παύση.
ΦΙΛΟΣ 2: Πολύ καιρό τώρα;
ΦΙΛΟΣ 1: Δυο μήνες.
ΦΙΛΟΣ 2: Και πώς πάει;
ΦΙΛΟΣ 1: Τώρα μόλις ξεκίνησα, πάει καλά όμως.
ΦΙΛΟΣ 2: Πόσα μέλη είστε;
ΦΙΛΟΣ 1: Για την ώρα εγώ και οι υπάλληλοι της εταιρείας μου.
ΦΙΛΟΣ 2: Δεν είστε πολλοί.
ΦΙΛΟΣ 1: Κι ο χριστιανισμός κάπως έτσι ξεκίνησε.
ΦΙΛΟΣ 2: Η γυναίκα σου τι λέει;
ΦΙΛΟΣ 1: Όσο πιστεύει πως είναι πιο όμορφη και πιο πλούσια απ’ τις φίλες της, δεν ανακατεύεται στις δουλειές μου.
ΦΙΛΟΣ 2: Και σένα ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος σου σ’ αυτή τη θρησκεία; Θεός ή…
ΦΙΛΟΣ 1: Στην αρχή προσπάθησα να τους πείσω όλους πως ήμουν Θεός, αλλά συνέχισαν να μου στέλνουν τους λογαριασμούς του ΟΤΕ.
ΦΙΛΟΣ 2: Ούτε τον Θεό δε σέβονται πια.
Ο ΦΙΛΟΣ 2 ρουφάει άλλη μια γουλιά απ’ τον καφέ του.
ΦΙΛΟΣ 1: Τους απείλησα πως θα προκαλούσα μια επιδρομή από ακρίδες στα γραφεία τους.
ΦΙΛΟΣ 2: Άρα σκέφτηκες πως το καλύτερο θα ήταν να παρουσιαστείς ως…
ΦΙΛΟΣ 1: Ως απεσταλμένος του Θεού.
Ο ΦΙΛΟΣ Ι παίρνει ένα μπισκότο.
ΦΙΛΟΣ 2: Έχεις δίκιο. Είναι καλύτερα να είσαι ο απεσταλμένος του Θεού. Και πώς σου ‘ρθε η ιδέα της θρησκείας;
ΦΙΛΟΣ 1: Σ’ ένα διοικητικό συμβούλιο. Ένας ηλίθιος πρότεινε κάποιες ιδέες για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας, και τότε σκέφτηκα, τέρμα οι βλακείες, «εγώ πιστεύω μόνο στην παραγωγικότητα». Όταν γύρισα σπίτι, η σκέψη αυτή είχε ήδη γίνει η βάση για τη νέα θρησκεία.
ΦΙΛΟΣ 2: Κι απ’ την εταιρεία τι σου είπαν;
ΦΙΛΟΣ 1: Το συμβούλιο εξετάζει την υπόθεση. Στην αρχή, όταν τους είπα πως ήμουν ο απεσταλμένος του Θεού, κουμπώθηκαν κάπως. Δεν είναι δα κι εύκολο να το αποδεχτείς έτσι ξαφνικά, τώρα όμως κάποιοι πιστεύουν πως ένας διευθυντής με θεϊκές διασυνδέσεις μπορεί να μας ωφελήσει οικονομικά.
ΦΙΛΟΣ 2: Πρέπει να ‘ναι πολύ προσοδοφόρο.
ΦΙΛΟΣ 1: Μα φυσικά… Σκέψου. Μου φέρνει κάποιος αντίρρηση; Όποιος να’ ναι … Κανένα πρόβλημα: εγώ είμαι ο εκλεκτός του Θεού, εγώ έχω δίκιο. Κηρύσσουν απεργία οι προμηθευτές; Η απεργία είναι αμάρτημα.
ΦΙΛΟΣ 2: Ενδιαφέρον. Αλλά δε φοβάσαι μήπως οι εργαζόμενοι δεν πιστέψουν στο Θεό σου;
ΦΙΛΟΣ 1: Τους υπόσχομαι τουλάχιστον έξι μήνες στον παράδεισο και δωρεάν οδοντιατρική περίθαλψη για την ψυχή των παιδιών τους.
ΦΙΛΟΣ 2: Φοβερό.
ΦΙΛΟΣ 1: Έτσι που είναι ο κόσμος σήμερα, δεν είναι και λίγο.
ΦΙΛΟΣ 2: Οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται πόσα λεφτά παίρνουν όταν ξέρουν πως υπάρχουν άλλοι πιο δυστυχισμένοι απ’ αυτούς. Στην εταιρεία μου οι ευχετήριες κάρτες τα Χριστούγεννα είναι πάντα της Unicef.
ΦΙΛΟΣ 1: Αν τους δώσουμε αυτά που δικαιούνται, μετά θα μας ζητάνε τα πάντα.
ΦΙΛΟΣ 2: Και πώς είναι ο παράδεισος που έλεγες;
ΦΙΛΟΣ 1: Ακριβώς όπως εδώ, απλώς πληρώνουμε τις υπερωρίες. Συγγνώμη ένα λεπτό.
Ο ΦΙΛΟΣ 1 μιλάει με τη γραμματέα του στο εσωτερικό τηλέφωνο.
ΦΙΛΟΣ 1: Σε παρακαλώ Σόνια, μπορείς να μου φέρεις έναν απ’ τους σάκους που είναι στην αποθήκη;
ΣΟΝΙΑ: (off) Αυτούς που έφτασαν σήμερα;
ΦΙΛΟΣ 1: Ναι, σ’ ευχαριστώ.
ΣΟΝΙΑ: (off) Εγώ σας ευχαριστώ, Παναγιότατε.
Ο ΦΙΛΟΣ 1 απευθύνεται ξανά στον ΦΙΛΟ 2.
ΦΙΛΟΣ 1: Και να σου πω κάτι; Από τότε που ξεκίνησα την εταιρεία, μπορεί να σου φανεί, πώς να το πω, εξεζητημένο, αλλά από τότε μου έχει γίνει έμμονη ιδέα να προσφέρω ανθρωποθυσίες σ’ έναν Θεό…
ΦΙΛΟΣ 2: Και είναι πολλά χρόνια που το σκέφτεσαι αυτό;
ΦΙΛΟΣ 1: Πάρα πολλά… Δίνεις στους εργάτες τον 13ο μισθό και… τι να σου πω… δεν τρελαίνονται κιόλας… Το βρίσκουν τόσο φυσιολογικό… Δεν τους κάνει καμιά αίσθηση…
ΦΙΛΟΣ 2: Αντίθετα…
ΦΙΛΟΣ 1: Ακριβώς! Αν θυσιάσεις ενώπιον όλων αυτόν που δουλεύει λιγότερο… 1. Απαλλάσσεσαι από έναν κακό εργάτη, και 2. Η προθυμία των άλλων…
ΦΙΛΟΣ 2: … αυξάνεται.
ΦΙΛΟΣ 1: Αυξάνεται θεαματικά! Ως απεσταλμένος του Θεού μπορώ να κάνω όσες ανθρωποθυσίες θέλω, σωστά; Είμαι ο απεσταλμένος του Θεού.
ΦΙΛΟΣ 2: Και αποκλείεται να διαμαρτυρηθεί κάποιος από την οικογένεια;
ΦΙΛΟΣ 1: Σήμερα, όλοι ξέρουν πως η ζωή δεν έχει καμιά οικονομική αξία.
ΦΙΛΟΣ 2: Αυτό που λες είναι παράνομο, ανήθικο και εγκληματικό.
ΦΙΛΟΣ 1: Και το σκέφτηκα όλο μόνος μου. Πώς σου φαίνεται;
ΦΙΛΟΣ 2: Σε συγχαίρω από τα βάθη της καρδιάς μου. (…)