Mario Vargas Llosa

Γεννήθηκε στην Αρεκίπα, στο νότιο Περού, στις 28 Μαρτίου του 1936 και τον μεγάλωσε η μητέρα του και οι παππούδες από την πλευρά της μητέρας του στην Κοτσαμπάμπα, στη Βολιβία και μετά στο Περού. Μετά τις σπουδές του στην Στρατιωτική Ακαδημία Λεόνσιο Πράδο της Λίμα,  σπούδασε λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Σαν Μάρκος της Λίμα. Χάρη σε μια υποτροφία, συνέχισε τις σπουδές του και πήρε διδακτορικό στη Μαδρίτη. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου, παντρεμένος με την κατά 15 χρόνια μεγαλύτερη θεία του Χούλια Ουρκίδι, εξήσκησε διάφορα επαγγέλματα: μεταφραστής, καθηγητής ισπανικών, δημοσιογράφος στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP) κλπ.

Το 1959 δημοσίευσε την πρώτη του συλλογή από νουβέλες με τίτλο Οι Αρχηγοί, η οποία θα του χάριζε το Βραβείο Λεοπόλδο Άλας. Όμως το μυθιστόρημα που θα απογείωνε την καριέρα του ήταν Η Πόλη και τα Σκυλιά(1963), εμπνευσμένο από τα σκληρά χρόνια που πέρασε με τους «αρχηγούς» (μεταφράστηκε σε περισσότερες από 20 γλώσσες). Τρία χρόνια αργότερα, θα καθιερωνόταν με Το Πράσινο Σπίτι.

Γοητευμένος αρχικά από τον Φιντέλ Κάστρο και την κουβανική επανάσταση, πήγε στην Αβάνα, την οποία εγκατέλειψε στη συνέχεια για να επιστρέψει στην Ευρώπη με μια νέα σύζυγο, την Πατρίσια. Το 1971 ο συγγραφέας διέκοψε δημοσίως τους δεσμούς με την επανάσταση του Κάστρο και τα κινήματα της αριστεράς και έγινε δριμύς επικριτής του.

Το λογοτεχνικό του κύρος ενισχύθηκε στο μεταξύ με την κυκλοφορία το 1969 του βιβλίου του με τίτλο Συζητήσεις στον Καθεδρικό Ναό.

Ακολουθούν άλλα μυθιστορήματα, που γνώρισαν επίσης παγκόσμια επιτυχία: Η Θεία Χούλια και ο συγγραφέας, Ο Λιτούμα στις Άνδεις, Το παλιοκόριτσο, Ποιος σκότωσε τον Παλομίνο Μολέρο, Μητριάς εγκώμιο, Μια ιστορία για τον Μάυτα, Η γιορτή του τράγου, Ο πόλεμος της Συντέλειας του Κόσμου, είναι μόνο μερικά από αυτά.

Έχει γράψει πάνω από τριάντα βιβλία όλων των λογοτεχνικών ειδών (δοκίμια, μυθιστορήματα, νουβέλες, θεατρικά έργα), τα οποία έχουν μεταφραστεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Κάποια μυθιστορήματά του, όπως Ο Πανταλέων και οι επισκέπτριες (1973) και Η θεία Χούλια και ο συγγραφέας (1977), διασκευάστηκαν και μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο.

Ήταν υποψήφιος πρόεδρος του Περού το 1990 με τον κεντροδεξιό σχηματισμό Δημοκρατικό Μέτωπο (FREDEMO), αλλά έχασε την προεδρία από τον Φουτζιμόρι.

Το 1993 παίρνει την ισπανική υπηκοότητα. «Το Περού θέλει να μου αφαιρέσει την υπηκοότητά μου και δεν θα ήθελα να μετατραπώ σε παρία από τη μια μέρα στην άλλη», εξηγεί τότε, καταγγέλλοντας την κυβέρνηση Φουτζιμόρι.

Του έχει απονεμηθεί ο τίτλος του επίτιμου διδάκτορα σε δεκάδες Πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο.

Έχει τιμηθεί με αναρίθμητα βραβεία εθνικά και διεθνή, από τα οποία θα αναφέρουμε μόνο το Βραβείο Θερβάντες, το μεγαλύτερο βραβείο των ισπανικών γραμμάτων που του απονεμήθηκε το 1994.

Τον Οκτώβριο του 2010 η Σουηδική Βασιλική Ακαδημία τίμησε τον Γιόσα απονέμοντάς του το Bραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το 2010. Σύμφωνα με το σκεπτικό της, το βραβείο απονέμεται στον Γιόσα «για την χαρτογράφησή του των δομών της εξουσίας και τις διεισδυτικές του εικόνες της ατομικής αντίστασης, εξέγερσης και ήττας».

Το τελευταίο βιβλίο του El Sueño del Celta (Το όνειρο του Κέλτη),  αφιερωμένο στον Βρετανό διπλωμάτη Ρότζερ Κέισμεντ, καταδικάζει τις ωμότητες που διαπράχθηκαν στο Κονγκό του Λεοπόλδου του Β’  καικυκλοφορεί σήμερα, 3 Νοεμβρίου 2010, στην ισπανική γλώσσα.

Για το θέατρο έχει γράψει 7 έργα που έχουν γνωρίσει σχετική επιτυχία, όχι όμως όση τα μυθιστορήματά του. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν Η Κάθυ και ο ιπποπόταμος,  La Chunga και Στις όχθες του Τάμεση.

Στην ελληνική γλώσσα έχουν μεταφραστεί τα περισσότερα μυθιστορήματά του και ένα μόνο θεατρικό έργο του (La Chunga, 2009)