του Εστέβα Σολέρ
Πρόσωπα: από 4 το λιγότερο, 2 άνδρες και 2 γυναίκες, μέχρι όσα μπορεί να αντέξει οικονομικά η παραγωγή)
Το “τρομερό παιδί” του καταλανικού θεάτρου αρχίζει με το έργο αυτό τη νέα του τριλογία με τον τίτλο “Τριλογία της επανάστασης” που περιλαμβάνει τα έργα Κόντρα στην Ισότητα, Κόντρα στην Αδελφοσύνη και Κόντρα στην Ελευθερία (τις τρεις αρχές της γαλλικής επανάστασης του 1789)
Στο “Κόντρα στην Ελευθερία”, επτά μονόπρακτα, όπως πάντα, καταπιάνονται με θέματα όπως η προσφυγική κρίση, η κρίση στον γάμο, η διαστροφή της ανάγνωσης βιβλίου, η παιδοφιλία, η κοινωνική κρίση την οποία προκάλεσε η αντίστοιχη οικονομική των τελευταίων χρόνων, η “ζωή” στο Φέισμπουκ και η γνωστή- γυναικεία κυρίως- ατάκα “δεν έχω τίποτα να φορέσω”.
Υπενθυμίζουμε ότι η πρώτη τριλογία των Κόντρα (στην Πρόοδο, στον Έρωτα, στη Δημοκρατία), που αποτελούν την “Τριλογία της Αγανάκτησης” έχει μεταφραστεί σε 16 γλώσσες ήδη και διαγράφει μια παγκόσμια επιτυχημένη πορεία.
Απόσπασμα από το “Κόντρα στην Ελευθερία”:
2.
Η εκκλησία, φωτισμένη και στολισμένη για γάμο, είναι σχεδόν γεμάτη. Ο Παπάς στέκεται μπροστά στο ζευγάρι. Παύση.
Παπάς – Λοιπόν;
Μικρή παύση.
Γαμπρός- Έλα…
Μικρή παύση.
Νύφη – Συγγνώμη;
Μικρή παύση.
Γαμπρός- Έλα… Απάντησε…
Νύφη – Συγγνώμη, δεν κατάλαβα την ερώτηση.
Μικρή παύση.
Παπάς – Ναι… εε… έλεγα λοιπόν… Μαρίζα, ορκίζεσαι να αγαπάς και να προστατεύεις τον Τζενάρο στην υγεία και στην αρρώστια, στη φτώχεια και στα πλούτη, ώσπου να σας χωρίσει ο θάνατος;
Μικρή παύση.
Νύφη – Τι ακριβώς εννοείτε όταν λέτε “ώσπου να σας χωρίσει ο θάνατος;”
Ο Γαμπρός παίρνει ένα ύφος που σημαίνει “δεν καταλαβαίνω” και κοιτάζει τη Μητέρα του, στο κοινό. Ακούγονται κάποιοι ψίθυροι.
Γαμπρός- Αυτό…
Μικρή παύση.
Παπάς – Δεν θα με τρελάνετε τώρα εσείς, έτσι;
Νύφη – Όχι, απλώς θα ‘θελα να ξέρω με ακρίβεια τι συνέπειες μπορεί να φορτωθώ εγώ με αυτή η φράση…
Γαμπρός- “Να φορτωθώ”; Είπες “να φορτωθώ”;
Νύφη – Συγγνώμη, αλλά σας είχα ζητήσει να παραλείψετε αυτό το κομμάτι…
Γαμπρός- Και τι έγινε δηλαδή; Είναι προφανέστατο αυτό που σημαίνει, δεν νομίζεις;
Νύφη – Εγώ δεν το θεωρώ και τόσο προφανές…
Παπάς – Συγγνώμη, δεσποινίς μου, δεν μου λέτε, θέλετε να παντρευτείτε;
Νύφη – Ναι… αλλά όχι με οποιοδήποτε τίμημα.
Γαμπρός– Μια στιγμή… Μπορώ να μάθω τι σχεδιάζεις;
Νύφη – Σε παρακαλώ, άσε με να σου μιλήσω δυο λεπτά.
Παπάς – Ωραία νεολαία η σημερινή…
Γαμπρός- Ακούστε τι θα κάνουμε, εσείς θα περιμένετε πέντε λεπτά εδώ κι εγώ θα τακτοποιήσω το θέμα μαζί της.
Ακούγεται ένας γενικευμένος ψίθυρος στην εκκλησία.
Νύφη – Λυπάμαι, αλλά…
Γαμπρός– Εδώ θα μας ακούσουν όλοι.
Νύφη – Δεν με νοιάζει.
Γαμπρός- Ωραία λοιπόν, τι σου συμβαίνει;
Νύφη – Μπορούμε να αποφύγουμε τη φράση “ώσπου να σας χωρίσει ο θάνατος”;
Γαμπρός- Δεν φαντάζομαι να είναι η κάντιτ κάμερα;
Νύφη – Μπορείς να με πάρεις μια στιγμή στα σοβαρά; Ετοιμάζομαι να παντρευτώ…
Γαμπρός- Ωραία, τουλάχιστον έχεις και μια ξεκάθαρη άποψη…
Νύφη – Όταν λέει “ώσπου να σας χωρίσει ο θάνατος”, σημαίνει ότι ενώπιον του Θεού, ή όποιου γουστάρουμε τέλος πάντων, εμείς θα είμαστε ζευγάρι, μια αδιαχώριστη ενότητα, ό,τι και να συμβεί…
Γαμπρός– Είναι μια τυπική έκφραση… Δεν μου λες, ποιο είναι το πρόβλημά σου;
Νύφη – Δεν γνωρίζω κανέναν που να παντρεύτηκε και να συνεχίζει να νιώθει ελεύθερος κι ευτυχισμένος για πάντα. Κι εσύ το ξέρεις. Πόσοι από τους φίλους μας είναι ακόμα μαζί;
Γαμπρός– Το ξέρω, αλλά…
Νύφη – Σε πόσους γάμους πήγαμε που κατέληξαν σε διαζύγιο;
Γαμπρός– Πάρα πολλούς, ναι… Είναι όμως κάτι που το ξέρουμε ήδη, που το έχουμε σκεφτεί…
Νύφη – Μήπως δε θα ’πρεπε να βάλουμε όρια;
Γαμπρός- Μην έχεις εμμονές, το “Ώσπου να σας χωρίσει ο θάνατος” είναι απλώς τρόπος του λέγειν, δεν έχει καμιά σημασία… Το κάνουμε για όλους αυτούς που ήρθαν σήμερα εδώ, για να δημιουργήσουμε μια όμορφη ανάμνηση, για τους γονείς σου και τους γονείς μου και όλους αυτούς που μας ακούνε τώρα…
Νύφη – Τότε πρέπει να με καταλάβουν, θα ορκιστώ κάτι που δεν ξέρω αν θα μπορέσω να το τηρήσω και θα μου το επιβάλουν. Μπορεί κανείς να εξασφαλίσει μια σταθερή αγάπη, ακλόνητη, αν είναι υποχρεωμένος να φέρεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο ώσπου να πεθάνει;
Γαμπρός– Προφανώς όχι.
Νύφη – Άρα;
Γαμπρός- Πρέπει κι ο παπάς να ζήσει κάπως, δεν νομίζεις;
Ο Παπάς πλησιάζει.
Παπάς –Με συγχωρείτε, αλλά πρέπει να αποφασίσετε…
Νύφη – Πάψτε επιτέλους!
Ο Παπάς ξαφνιάζεται, με αποτέλεσμα να ενεργοποιηθεί ένα ανεξέλεγκτο τικ στο πρόσωπό του που τον κάνει να απομακρυνθεί για λίγο.
Γαμπρός–Σας παρακαλώ, αφήστε μας λίγο.
Νύφη – Θα σου δώσω ένα παράδειγμα συναινετικής επιβολής.
Γαμπρός–Ναι, σε παρακαλώ.
Νύφη – Όταν πηδιόμαστε.
Ο Γαμπρός κοιτάζει το κοινό.
Γαμπρός– Όχι, σε παρακαλώ.
Νύφη – Εσένα σου αρέσει το πισωκολλητό.
Γαμπρός- Τώρα δεν ξέρω αν θέλω να σε καταλάβω…
Νύφη – Ξέρεις, εγώ στα τέσσερα κι εσύ να μου τον χώνεις από πίσω.
Γαμπρός– Ναι, ναι, το καταλάβαμε… Είσαι σίγουρη πως είναι το καλύτερο παράδειγμα που μπορούσες να πεις εδώ, τώρα;
Νύφη – Αυτή η στάση είναι η τέλεια μεταφορά της υποταγής.
Γαμπρός– Της υποταγής;
Νύφη – Εγώ υποτάσσομαι κι εσύ μου τον χώνεις.
Γαμπρός- Ναι, αλλά δεν σου αρέσει;
Νύφη – Αυτό ακριβώς λέω. Μια ευτυχής υποταγή, αυτό είναι ο γάμος, έτσι;
Γαμπρός– Αν θες να το δεις έτσι…
Νύφη – Χαρούμενη σκλαβιά, ευχάριστη ματαίωση, συναινετική εξόντωση της ελευθερίας…
Γαμπρός– Πω ρε γαμώτο… Τι άλλο ετοιμάζεις, θα με μαχαιρώσεις σε απευθείας σύνδεση;
Νύφη – Προσπαθώ να μας σώσω, δεν το καταλαβαίνεις;
Γαμπρός– Σου είμαι ευγνώμων. Ξέρεις να διαλέγεις την κατάλληλη στιγμή.
Νύφη – Και τι σου αρέσει να κάνεις όταν είμαστε σε αυτή τη στάση; Στο πισωκολλητό. Για λέγε.
Γαμπρός– Πρέπει να μπούμε και σε λεπτομέρειες;
Νύφη – Δεν σου αρέσει να μου δίνεις χαστουκάκια στον κώλο;
Γαμπρός– Μα είναι χάδια…
Νύφη – Χαστούκια είναι… Απαλά, αλλά είναι μια μορφή βίας…
Γαμπρός- Βίας;
Νύφη – Οκ, συναινετικής βίας αν θες, πάντως είσαι εκεί, μου τον χώνεις και μου δίνεις χαστούκια… σαν να με τιμωρείς… Γιατί; Τι έκανα; Εμένα δεν μου προσφέρει καμιά απόλαυση το να μου δίνεις βίαια χαστούκια στον κώλο.
Γαμπρός– Αυτό που λες είναι πολύ υποκειμενικό…
Νύφη – Τι φαντάστηκες; Πως είμαι καμιά αγελάδα ή κανένα σκυλί που πρέπει να το χτυπάς συνέχεια;
Γαμπρός– Μαρίζα, σε παρακαλώ… Υπάρχει κάτι ζωώδες στο σεξ …
Νύφη – Α, δηλαδή πότε-πότε γίνομαι το ζώο σου…
Γαμπρός– Αυτό που θέλω να πω είναι ότι…
Νύφη – Και αυτό που μου λες όταν το κάνουμε, κι αυτό ζωώδες είναι;
Γαμπρός– Τι σου λέω;
Νύφη –Για σκέψου, τι μου λες όταν με πηδάς από πίσω και μου δίνεις χαστούκια;
Γαμπρός– Νομίζω πως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να εξηγήσουμε…
Νύφη – Δεν με λες “βρωμιάρα”; Ναι, “βρωμιάρα”…
Γαμπρός–Είναι η έξαψη, η…
Νύφη –Γιατί με θεωρείς βρωμιάρα;
Γαμπρός– Μα δεν είναι αυτό…
Νύφη – Τι κάνω; Δεν πλένω τα ρούχα; Πες μου, ειλικρινά.
Γαμπρός– Είναι τρόπος του λέγειν…
Νύφη – Αφήνω τα πιάτα άπλυτα, ή δεν κάνω μπάνιο;
Γαμπρός– Όλος ο κόσμος το ξέρει πως δεν είσαι βρωμιάρα.
Νύφη – Τότε γιατί με λες πράγματα που δεν είμαι; Γιατί τις προάλλες πάνω στο γαμήσι σού ξέφυγε και με είπες “πουτάνα”;
Γαμπρός– Πουτάνα, πουτανίτσα, δεν ξέρω…
Ο Παπάς πλησιάζει ξανά, αυτή τη φορά με τρόπο απειλητικό. Πολύ πιο νευρικός, με το τικ του εντελώς ανεξέλεγκτο.
Παπάς – Δε θα μου σαμποτάρετε εσείς έναν γάμο, έτσι, μέσα στην εκκλησία μου! (…)