Αν δεν σε είχα γνωρίσει

του Σέρτζι Μπελμπέλ

Η ζωή μας προκαθορίζεται από ένα πεπρωμένο ή εμείς, με τις αποφάσεις που παίρνουμε, καταλήγουμε να ορίζουμε την πορεία των γεγονότων; Υπάρχει μια προκαθορισμένη πορεία ή αντίθετα, το μέλλον μας χαράσσεται μόνο καθώς επιλέγουμε τη μία ή την άλλη επιλογή στη ζωή μας; Αν μπορούσαμε να ταξιδέψουμε πίσω στο χρόνο και να αλλάξουμε αυτή την απόφαση που πήραμε σε μια δεδομένη στιγμή, θα ήμασταν αυτοί που είμαστε σήμερα ή αυτές οι άλλες επιλογές θα μας είχαν μετατρέψει σε διαφορετικούς ανθρώπους; Υπάρχει πράγματι μια παράλληλη πραγματικότητα για καθεμία από τις αποφάσεις που έχουμε απορρίψει στη ζωή;

Ο Εντουάρντ, ένας επιχειρηματίας, πολύ ερωτευμένος με τη γυναίκα του Ελίζα, προκαλεί άθελά του μια τραγωδία: η γυναίκα και τα δυο παιδιά του σκοτώνονται σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ο Όσκαρ και η Κλάρα, οι καλύτεροί του φίλοι, προσπαθούν να τον βοηθήσουν ανεπιτυχώς. Για να ξεπεράσει το τραύμα του, ο Εντουάρντ μπαίνει σε έναν λαβύρινθο μπερδεμένων και χαοτικών σκέψεων και καταφέρνει να ταξιδέψει πίσω στον χρόνο. Ο στόχος του είναι να βρει την Ελίζα ζωντανή και να προσπαθήσει, με κάθε τρόπο, να αποφύγει να τη συναντήσει, σβήνοντας έτσι την τραγωδία του μέλλοντος και την τραυματική απώλεια.

(…)

ΕΝΤΟΥΆΡΝΤ: Μου έβαλαν ένα ραντεβού στη δουλειά νωρίτερα και δεν θα μπορέσω να πάω τα παιδιά στο σχολείο αύριο. Μπορείς να τα πας εσύ;

ΕΛΊΖΑ: Όχι… Εντουάρντ. Δεν μπορώ καθόλου.

ΕΝΤΟΥΆΡΝΤ: Σου ορκίζομαι ότι δεν θα στο ζητούσα αν δεν ήταν σημαντικό. Με κάλεσε ο διευθυντής να μιλήσουμε για την αναμόρφωση της εταιρείας. Νομίζω ότι θα μου δώσει μια θέση στο διοικητικό συμβούλιο.

ΕΛΊΖΑ: Για να δούμε αν αυτή τη φορά θα είναι στ’ αλήθεια. Τρία χρόνια σου πετάνε υπαινιγμούς, αλλά τίποτα.

ΕΝΤΟΥΆΡΝΤ: Αυτή τη φορά νομίζω ότι είναι σοβαρά τα πράγματα. Μόνο αύριο είναι. Πήγαινέ τα εσύ με το αυτοκίνητο σου. Αν είναι καλά τα νέα, θα βγούμε το βράδυ να φάμε οι τέσσερις μας σε ένα καλό εστιατόριο.

ΕΛΊΖΑ: Άσε μου το δικό σου.

ΕΝΤΟΥΆΡΝΤ: Το αυτοκίνητό μου; Αποκλείεται, γιατί;

ΕΛΊΖΑ: Το δικό μου εδώ και μέρες κάνει έναν πολύ άσχημο θόρυβο, έλεγα να το πάω αύριο στο συνεργείο.

ΕΝΤΟΥΆΡΝΤ: Πήγαινέ το μεθαύριο. Μεθαύριο σου αφήνω το δικό μου αν το χρειάζεσαι. Σε παρακαλώ…

ΕΛΊΖΑ (σηκώνεται): Εντάξει…

ΕΝΤΟΥΆΡΝΤ: Πού πας;

ΕΛΊΖΑ: Για ύπνο.

ΕΝΤΟΥΆΡΝΤ: Χωρίς να με φιλήσεις;

ΕΛΊΖΑ: Ναι. Δηλαδή… δεν φτάνει που σου κάνω τη χάρη, πρέπει να σου δώσω και φιλί;

ΕΝΤΟΥΆΡΝΤ: Πόσα λες ότι έχουμε δώσει;

ΕΛΊΖΑ: Πόσα τι;

ΕΝΤΟΥΆΡΝΤ: Φιλιά. Στη ζωή μας. Δέκα χιλιάδες;

ΕΛΊΖΑ: Μακάρι να’ξερα. Ναι, μάλλον.

ΕΝΤΟΥΆΡΝΤ: Ορίστε λοιπόν το φιλί νούμερο δέκα χιλιάδες ένα! Τατάαααν!