του Γουστάβο Οτ
Το έργο Παβλόφ, 2 λεπτά πριν απ’ το έγκλημα είναι ένα είδος επιστημονικού πειράματος στο οποίο δοκιμάζονται οι αντιδράσεις των ατόμων (ανδρείκελων;) μπροστά στα μέσα επικοινωνίας. Ο συγγραφέας περιγράφει πώς ένας αμφίβολης αξιοπιστίας “καθηγητής χαρτομαντείας” σε μια ραδιοφωνική εκπομπή, κατορθώνει να διεισδύσει με τρόπο μοιραίο στη ζωή των ακροατών του. Στο Παβλόφ … αυτό που ενδιαφέρει στην ουσία είναι η συμπτωματική σύγκρουση, που θα μπορούσε να μην είχε συμβεί ποτέ, ανάμεσα σε ένα πλάσμα χαμένο, θρησκόληπτο και περιθωριακό και έναν αμφίβολης αξιοπιστίας χαρτομάντη ραδιοφωνικής εκπομπής. Ο πρώτος, ο Μαουρίσιο, δεν έχει πολιτικό ή πολιτιστικό υπόβαθρο και περιορίζεται στο θρησκευτικό, είναι ένας από εκείνους τους κρυφούς Μεσίες που αποκτούν εφήμερη δημοσιότητα μέσα από κάποιο έγκλημα που διαπράττουν. Ο Αρμάντο, ο ραδιοφωνικός χαρτομάντης, δεν είναι ένας άνθρωπος ευχαριστημένος, κουβαλάει μέσα του μια προδιάθεση στο έγκλημα και την καταδίκη. Οι συμπεριφορές του “κακού” μοιάζουν να είναι στο έργο αυτό απλώς εξαρτημένα αντανακλαστικά, όπως τα όρισε ο επιστήμονας που αναφέρεται στον τίτλο του. Ο Γουσταύο Οτ παίζει με τον χρόνο και δείχνει πώς οι χαρακτήρες του όχι μόνο είναι θύματα αυτού του “χαρτομάντη”, αλλά και της μοναξιάς του, των επιθυμιών του, των συμπλεγμάτων του, των φόβων του, των υπαρξιακών του συγκρούσεων·αναζητούν στα μέσα επικοινωνίας ένα καταφύγιο, το οποίο τελικά τους μετατρέπει σε θύματα μιας ψυχαναγκαστικής κοινωνίας που μέρα με τη μέρα τους ακυρώνει χωρίς να τους υπολογίζει καθόλου.