
Η σταδιοδρομία του ως θεατρικού συγγραφέα χωρίζεται σε δύο φάσεις: στην πρώτη, γράφει ρομαντικά ιστορικά δράματα επηρεασμένος από τον Σίλερ, με γνωστότερο τοΗ τρέλα της αγάπης (La locura de amor, 1855)∙ στη δεύτερη έγραψε ρεαλιστικά δράματα στα οποία κατήγγειλε τα δεινά τής σύγχρονης ισπανικής κοινωνίας: Οι ευυπόληπτοι κύριοι (Los hombres de bien, 1870), Το θετικό(Lo positivo, 1862), Μονομαχίες τιμής (Lances de honor, 1863).
Το αριστούργημά του, που εδραίωσε διεθνώς τη φήμη του, είναι το έργο Un drama nuevo (1861, ελληνικός τίτλος: Ο Θίασος του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ παρουσιάζει) μια αριστοτεχνική και συγκινητική τραγωδία που διαδραματίζεται στον θίασο του Σαίξπηρ, ο οποίος εμφανίζεται ως δραματικό πρόσωπο του έργου.