του Πάκο Γκάμεθ
3 πρόσωπα, 2 άνδρες (γύρω στα 35-40) και μια γυναίκα που υποδύεται όλους τους γυναικείους ρόλους.
Αφορμή για τη συγγραφή του έργου στάθηκε ένα τριπλό οικογενειακό έγκλημα: Την 1η Απριλίου του 2000 στις 6 το πρωί, στη Μούρθια της Ισπανίας, ένας 16χρονος έφηβος, ο Χοσέ Ραμπαδάν Πάρδο, σκότωσε τον πατέρα του, τη μητέρα του και την 9χρονη αδελφή του που έπασχε από σύνδρομο Down με ένα ιαπωνικό σπαθί κατάνα που του είχε χαρίσει ο πατέρας του.
(https://es.wikipedia.org/wiki/Crimen_de_la_catana)
Το έργο δεν είναι αναδημιουργία του εγκλήματος, αλλά εκφράζει έναν προβληματισμό σχετικά με το κακό και την καλλιτεχνική δημιουργία, τη μοίρα και τους τρόπους για να διαχειριστείς μια σύγχρονη τραγωδία σε μορφή και ουσία.
Περίληψη
Η χιλιετία μόλις είχε αλλάξει όταν ένα αγόρι δεκαέξι ετών αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το ιαπωνικό σπαθί που του χάρισε ο πατέρας του για να σκοτώσει όλη την οικογένειά του. Ένα παιδί-δολοφόνος, ένας μετουσιωμένος έφηβος, ψυχρός, ικανός να διαπράξει το πιο φρικτό έγκλημα. Το Σοβόφ ήταν το ψευδώνυμο με το οποίο συνομιλούσε με την κοπέλα του στο chat. Με αυτό το ψευδώνυμο υποσχέθηκε να εκμηδενίσει τους γονείς του και τη μικρή αδερφή του. Σοβόφ: “φόβος” αντεστραμμένος, όπως το είχε γράψει σε έναν καθρέφτη. Ο φόβος του γιου μπροστά στον πατέρα. Ο φόβος του πατέρα μπροστά στον γιο. Οιδίποδας εναντίον Κρόνου.
Μετά από είκοσι χρόνια ένας συγγραφέας αποφασίζει να πει την ιστορία του δολοφόνου, να μπει στα σκοτάδια του. Η πραγματικότητα και η φαντασία αρχίζουν να ανακατεύονται ώσπου να εξαφανιστούν τα σύνορα μεταξύ τους. Τότε προκύπτει το ερώτημα. Ποιος είμαι εγώ; Τι κοινό έχω με αυτό το τέρας; Είναι τέρας ή απλά παιδί; Υπάρχουν ερωτήσεις που είναι καλύτερα να μην κάνουμε, υπάρχουν βάλτοι που δεν θα ‘πρεπε να διασχίσουμε. Σε τι μεταβαλλόμαστε όταν βουτάμε στους βαθύτερους φόβους μας; Πριν πάρω τις απαντήσεις, σήκωσα την κατάνα και δεν υπήρχε πια επιστροφή.
Έχουμε συνηθίσει να αντιπαραβάλουμε την αθωότητα με τη σκληρότητα. Ωστόσο, η αθωότητα μπορεί να είναι τρομερή, ιδιότροπη, εγωιστική και ακατανόητα αιματηρή. Η Κατάνα είναι μια ιστορία για τον φόβο, αυτόν που παρακινεί στις πιο βίαιες πράξεις και αυτόν που νιώθουμε όταν τις ακούμε. Τον φόβο ότι θα συμβεί σε εμάς, αλλά και τον φόβο ότι η παράλογη μηχανή του τρόμου θα μας κατακυριεύσει. Είναι η άλλη πλευρά του φόβου.
Η Κατάνα τιμήθηκε με το Θεατρικό Βραβείο Jesús Campos το οποίο προκηρύσσει η Ένωση Θεατρικών Συγγραφέων της Ισπανίας το 2019. Έκανε πρεμιέρα στο Θέατρο Pavón Kamikaze της Μαδρίτης τον Ιανουάριο του 2020.
Η κριτική επιτροπή απένειμε στο έργο το Βραβείο “για τον αποσπασματικό του χαρακτήρα, την πρωτοτυπία του και τη χρήση σύγχρονων δραματουργικών μέσων για την αφήγηση ενός γεγονότος και τη μετατροπή του σε οικουμενική μυθοπλασία. Αλλά και για την αξία της συγγραφικής τοποθέτησης, που θέτει τον αναγνώστη/θεατή μπροστά στην έκπληξη μιας προγονικής βίας που μεταμορφώνεται σε επικό αφήγημα.”