των Βίκτορ Σάντσεθ και Λουθία Καρμπαγιάλ
Πέντε πρόσωπα (τρεις γυναίκες και δυο άντρες) ανάμεσα στα 27 και τα 31.
Η περίφημη φράση του Αλφόνσο Γκέρα* (Αντιπρόεδρου της σοσιαλιστικής κυβέρνησης του Φελίπε Γκονθάλεθ 1982) είναι ο τίτλος αυτού του έργου που εξετάζει τη ζωή δυο γενεών νέων της Ισπανίας, γόνων μιας αριστερής ισπανικής οικογένειας. Στο πρώτο μέρος του έργου, δυο αδέλφια, η Νάντια (με το αγόρι της) και ο Ιβάν (με την κοπέλα του), συναντιούνται στο σπίτι της οικογένειας εκείνη τη νύχτα του Οκτώβρη του 1982 που ο Φελίπε Γκονθάλεθ θα κέρδιζε τις εκλογές με μεγάλη πλειοψηφία. Πρέπει να αποφασίσουν τι θα κάνουν με τη μητέρα τους, μια γυναίκα που έχει αφιερώσει όλη τη ζωή της στο κομμουνιστικό ιδεώδες και καθώς βλέπει ότι τα σχέδια της έχουν αποτύχει φαίνεται να χάνει το μυαλό της. Ποια τύχη θα επιφυλάξει στους γονείς τους μια χώρα παραδομένη στο μέλλον και στους πανηγυρισμούς;
Τα παιδιά εκείνων των νέων του 1982 πρωταγωνιστούν στο δεύτερο μέρος του έργου. Αυτή τη φορά βρισκόμαστε στο 2018 και σε ένα νέο πλαίσιο πολιτικής ανανέωσης. Οι Podemos έχουν κερδίσει τις εκλογές. Η γιαγιά έχει πια πεθάνει και η νέα γενιά τριαντάρηδων- τέσσερα ξαδέρφια- δίνουν ραντεβού στο εγκαταλελειμμένο σπίτι. Πρέπει και πάλι να διευκρινιστεί η τύχη αυτού του χώρου, που είναι γεμάτος από συμβολισμούς και μνήμες, αλλά που είναι αμφίβολο αν ταιριάζει στο παρόν. Ίσως τα παλιά ιδανικά μπορέσουν να ρίξουν φως στις ασυμβίβαστες ζωές των πρωταγωνιστών.
* Η φράση του Γκέρα ολόκληρη ήταν: Όταν τελειώσει η διακυβέρνησή μας (των Σοσιαλιστών), την Ισπανία δεν θα τη γνωρίζει ούτε η μάνα της!