της Μάρτα Μπαρσελό (στη φωτο τη στιγμή που κερδίζει το Βραβείο)
2 γυναίκες, η μία γύρω στα 60 και η άλλη γύρω στα 30
Το έργο κέρδισε το 6ο Τουρνουά Δραματουργίας του Καταλανικού Θεάτρου το 2016 (να θυμίσουμε ότι από το Τουρνουά Δραματουργίας αναδείχθηκαν με την ψήφο του κοινού -που ψηφίζει μέσα στην αίθουσα αμέσως μετά την παράσταση- έργα όπως Το δάνειο του Τζόρντι Γκαλθεράν και το Smiley του Γκιλιέμ Κλούα, για να αναφερθούμε μόνο σε δύο γνωστές επιτυχίες και του ελληνικού θεάτρου) Κέρδισε επίσης το 5ο Τουρνουά Διατλαντικής Δραματουργίας το 2017 στο Μπουένος Άιρες.
Περίληψη
Μια 60χρονη γυναίκα βάζει αγγελία με την οποία προσφέρεται να παίξει τον ρόλο της μητέρας για όποιον μπορεί να την πληρώσει για τις υπηρεσίες της. Μια νεαρή γυναίκα ανταποκρίνεται στην αγγελία και συναντιούνται. Με σοβαρότητα αλλά και χιούμορ αρχίζουν να σχεδιάζουν την κοινή ζωή τους αλλά και τα όριά της, πόσες φορές την εβδομάδα θα βλέπονται, πόσες φορές θα τρώνε μαζί, τι δώρα θα κάνει η μια στην άλλη στα γενέθλιά της, πόσα χρήματα θα πρέπει να βάζει η “κόρη” στον λογαριασμό της “μητέρας”.
Καθώς η σχέση περνάει πια σε ρεαλιστικό και καθημερινό επίπεδο, τα τραύματα του παρελθόντος αρχίζουν να αποκαλύπτονται και για τις δυο τους, που συνειδητοποιούν ότι-η καθεμιά για τους λόγους της- δεν έζησαν ποτέ τη ζωή που θα ήθελαν.
Όταν το τριετές συμβόλαιο που έχουν συνάψει μεταξύ τους λήγει, η μητέρα λέει στην κόρη ότι δεν θέλει πια να είναι έμμισθη μητέρα της… Τότε η κόρη…
Απόσπασμα του έργου
ΚΟΡΗ: Η στρατηγική, λοιπόν, της εταιρείας μας για το προϊόν σας, είναι η επίκληση στην οικογένεια. Γιατί, τι πιο βαθύ, πιο οικείο και πιο οικουμενικό από την οικογένεια υπάρχει; Η επίκληση στην οικογένεια λειτουργεί πάντα, κύριοι. Κοιτάξτε πίσω σας. Αν είχατε ευτυχισμένα παιδικά χρόνια, θα τα θυμάστε με νοσταλγία. Αν πάλι όχι, σίγουρα θα έχετε μυθοποιήσει μια παιδική ηλικία γεμάτη και ευτυχισμένη. Έτσι και αλλιώς, η ταύτιση και η επιθυμία λειτουργούν εξίσου καλά. Γι’ αυτό, η πρόθεσή μας είναι να συνδέσουμε τον τόνο, τον δικό σας τόνο, τον “Ατλαντίς”, με τη χαρά, τη φασαρία και τη ζωή του οικογενειακού τραπεζιού. Η διαφήμιση θα αρχίζει με ένα κοριτσάκι πάνω στο ποδήλατό του, ένα κόκκινο ποδήλατο με μπλε τιμόνι. Ο δρόμος το φέρνει σε μια μεγάλη εξοχική έπαυλη. Το κοριτσάκι αφήνει το ποδήλατο, μπαίνει στο σπίτι και ακολουθεί τον διάδρομο που οδηγεί στην τραπεζαρία. Στον τοίχο του διαδρόμου βλέπουμε τα χαρακτηριστικά σημάδια που κάνουν οι γονείς στον τοίχο όταν μετράνε το ύψος των παιδιών. Μπαίνει στην τραπεζαρία, φανταστείτε ένα πολύ μεγάλο δωμάτιο, με μεγάλα παράθυρα από όπου μπαίνει το φως του ήλιου. Γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι από καλό ξύλο βρίσκεται η υπόλοιπη οικογένεια. Η μητέρα, ο πατέρας, οι θείοι, τα αδέλφια και τα ξαδέλφια, μεγάλη οικογένεια. Ευθυμία στην ατμόσφαιρα, όλοι είναι χαρούμενοι, μιλάνε ζωηρά μεταξύ τους, δίνουν ο ένας στον άλλον πιάτα με φαγητό, ανάμεσα σε αυτά και πιάτα με τον τόνο “Ατλαντίς”. Το κοριτσάκι βλέπει τον τόνο, τα μάτια του φωτίζονται, τρέχει προς το μέρος του, αλλά η μητέρα του το σταματάει και ζητάει να της δώσει ένα φιλί. Το κοριτσάκι της δίνει το φιλί, η μητέρα το αγκαλιάζει, το κοριτσάκι νιώθει ευτυχισμένο, νιώθει αγάπη και προστασία, το ίδιο κι εμείς. Και σε αυτό το σημείο μπαίνει η φωνή off. «Ατλαντίς, η ευτυχία στο σπίτι.» Πρώτο πλάνο το κοριτσάκι που αγκαλιάζει τη μητέρα, πλάνο στη μάρκα, γενικό πλάνο στην οικογενειακή χαρούμενη συγκέντρωση, γκλιν ( κουδούνι), και τέλος. Πώς σας φαίνεται;