του Μιγκέλ δε Θερβάντες (1615)
Δύο απατεώνες, ο Κανάγιας και η Τσιρίδα, περιφέρονται στα χωριά της ισπανικής επαρχίας του 17ου αιώνα και δίνουν παραστάσεις με τη σκηνή τους, που την ονομάζουν Σκηνή των θαυμάτων. Υποτίθεται ότι όσα συμβαίνουν στη σκηνή, μπορούν να τα δουν μόνο όσοι είναι καθαρόαιμοι ισπανοί, δηλ. προέρχονται από νόμιμο γάμο και επιπλέον δεν έχουν ούτε σταγόνα αίματος από άραβες ή εβραίους. Ο συγγραφέας διακωμωδεί το θέμα της φυλετικής καθαρότητας αλλά και της ανθρώπινης βλακείας. Κανένας δεν τολμάει να ομολογήσει πως δε βλέπει τίποτα στη σκηνή, γιατί θα κατηγορηθεί. Οι απατεώνες συνεχίζουν να τους κοροϊδεύουν ανενόχλητοι, ώσπου…
Απόσπασμα από τη δεύτερη σκηνή του έργου.
Βγαίνουν ο Κυβερνήτης, ο Μπενίτο Λαχανίτο, δήμαρχος, ο Χουάν Ευνουχάν, περιφερειάρχης και ο Πέδρο Καλαθούνας, σύμβουλος.
ΚΑΝΑΓΙΑΣ: Εκλαμπρότατοι, φιλώ το χέρι σας. Ποιος από τις εξοχότητές σας είναι ο Πρόεδρος του χωριού;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ. Τι επιθυμείτε, ευγενικέ μου κύριε;
ΚΑΝΑΓΙΑΣ: Μα φυσικά, αν είχα λίγο μυαλό θα το είχα καταλάβει, πως ένα τόσο σοφό και πληθωρικό παρουσιαστικό δεν μπορεί παρά να ανήκει στον εξοχότατο πρόεδρο αυτού του ένδοξου χωριού, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα πλουσιότερα κεφαλοχώρια.
ΤΣΙΡΙΔΑ: Πολυχρονεμένη η κυρία σας και… τα παιδάκια σας, αν φυσικά έχει η εξοχότης σας.
ΚΑΛΑΘΟΥΝΑΣ: Ο κύριος Πρόεδρος δεν είναι νυμφευμένος.
ΤΣΙΡΙΔΑ: Ε,… όποτε, με το καλό… Δεν χάνονται οι ευχές!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λοιπόν, τι επιθυμείτε αξιότιμε κύριε;
ΤΣΙΡΙΔΑ: Αξιότιμες να είναι και όλες οι μέρες που θα ζήσει η εξοχότης σας για την τιμή που μας κάνετε. Γιατί από τον τίμιο άνθρωπο παίρνεις τιμή, όπως λόγου χάρη παίρνεις από τη βελανιδιά βελανίδια, από την αχλαδιά αχλάδια και από την κληματαριά σταφύλια.
ΜΠΕΝΙΤΟ: Λες κι ακούω τον ίδιο τον Τρικέρωνα.
ΚΑΛΑΘΟΥΝΑΣ: Τον Κικέρωνα ήθελε να πει ο κύριος Μπενίτο Λαχανίτο, ο πρόεδρός μας.
ΜΠΕΝΙΤΟ: Πάντα θέλω να τα λέω ωραία, όσο πιο ωραία γίνεται, αλλά πολλές φορές …τα χάνω. Τέλος πάντων, τι θέλετε, καλέ μας κύριε;
ΚΑΝΑΓΙΑΣ: Άρχοντές μου, επιτρέψτε μου να σας συστηθώ: είμαι ο μάγος Μοντιέλ κι έχω τη χαρά να παρουσιάσω στο χωριό σας την περίφημη Σκηνή των Θαυμάτων. Με κάλεσαν να πάω στην πρωτεύουσα, στην αυλή του βασιλιά, γιατί έχουν μεγάλη έλλειψη από θιάσους και παραστάσεις, και μια που με έφερε ο δρόμος…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και τι σημαίνει «Σκηνή των Θαυμάτων»; Θέλω να πω, γιατί τη λένε έτσι;
ΚΑΝΑΓΙΑΣ: Γιατί σ’ αυτή τη Σκηνή παρουσιάζονται ένα σωρό θαύματα! Την κατασκεύασε ο σοφός Βλακέντιος κάτω από τα άστρα και τους αστερισμούς, με γνώση περισσή και τέχνη: κανείς δε μπορεί να τη δει, αν δεν έχει αίμα καθαρό και χριστιανικό. Όποιος έχει μέσα του έστω και μια σταγόνα αίμα εβραϊκό ή όποιος είναι νόθος, με λίγα λόγια όποιος πάσχει από τέτοιες βαριές αρρώστιες, δεν πρόκειται να δει κανένα από τα μεγάλα θαύματα της Σκηνής.
ΜΠΕΝΙΤΟ: Τώρα καταλαβαίνω πόσα καινούργια πράγματα γεννιούνται κάθε μέρα στον κόσμο! Για φαντάσου! Ώστε Βλακέντιο τον έλεγαν τον σοφό κατασκευαστή της σκηνής;
ΤΣΙΡΙΔΑ: Μάλιστα! Βλακέντιο! Από τη σοφία του, τα γένια του έφταναν μέχρι τη μέση του! Και καταγόταν από την περίφημη πόλη Βλακεντία! Δεν έχει τύχει να ακούσετε για τη Δούκισα της Βλακεντίας; Και αυτή από εκεί ήταν.
ΜΠΕΝΙΤΟ: Πώς, πώς… Πράγματι, η αλήθεια είναι, πως όσοι έχουν μακριά γενειάδα είναι σοφοί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Περιφερειάρχη Χουάν Ευνουχάν, απόψε που παντρεύεται η κόρη σας και βαφτιστικιά μου, η Χουάνα Ευνουχάν, προτείνω, με την άδειά σας φυσικά, να έρθει στο σπίτι σας ο σενιόρ Μοντιέλ με τη Σκηνή των Θαυμάτων του και να εορτάσουμε μεγαλοπρεπώς το γεγονός.
ΧΟΥΑΝ: Μετά χαράς, Πρόεδρέ μου, αφού είναι επιθυμία σας. Το ξέρετε βέβαια, πως εγώ συμφωνώ πάντα μαζί σας, ακόμα και όταν διαφωνώ.
ΤΣΙΡΙΔΑ: Εμείς πάντως, στο μόνο που μπορεί να διαφωνήσουμε είναι στο θέμα της πληρωμής: αν δε μας πληρώσετε τη δουλειά μας προκαταβολικά δεν πρόκειται να δείτε ούτε σκηνή ούτε θαύματα! Δε μου λέτε, άρχοντές μου, είσαστε στα καλά σας; Ωραία τα είπατε: Θα παρελάσει απόψε όλο το χωριό από το σπίτι του Χουάν Ευνουχάν -ή όπως τον λένε τέλος πάντων!-, θα δει τη Σκηνή μας, και αύριο που θέλουμε να παίξουμε στην πλατεία του χωριού δε θα πατήσει ψυχή; Όχι, κύριοι, όχι. Ante omnia, πρέπει να μας πληρώσετε. Προ παντός άλλου!
ΜΠΕΝΙΤΟ: Κυρία Θιασάρχισα, ούτε καμιά Αντόνια θα σας πληρώσει, ούτε σάλο χρειάζεται να κάνετε! Ο περιφερειάρχης μας, ο Χουάν Ευνουχάν θα σας πληρώσει και με το παραπάνω! Αν δε σας πληρώσει αυτός, τότε θα πάρετε την αμοιβή σας από το Συμβούλιο της πόλης. Ακούς εκεί! Ωραία υπόληψη μας έχετε, μα την πίστη μου! Εδώ, αγαπητή μου, δεν επιτρέπουμε σε καμιά Αντόνια να πληρώνει για λογαριασμό μας. Είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας!