Ρίτα

Απόσπασμα του έργου

TONI: Δεν μου λες, ποια νομίζεις ότι είσαι;

ΣΤΕΛΛΑ: Ορίστε;

TONI: Όλη τη νύχτα έκλαιγε.

ΣΤΕΛΛΑ: Έπρεπε να το μάθει.

TONI: Ήταν δική μου απόφαση.

ΣΤΕΛΛΑ: Το σκυλί είναι δικό της.

TONI: Το σκυλί το λένε Ρίτα κι εσύ δεν έχεις κανένα δικαίωμα να ανακατεύεσαι στη ζωή μου. Γιατί το έκανες αυτό;

ΣΤΕΛΛΑ: Γιατί σκέφτηκα τον μπαμπά.

TONI: Αυτό είναι θέμα της κόρης μου και δικό μου.

ΣΤΕΛΛΑ: Στο σπίτι τα συζητούσαμε τα πράγματα, Τόνι.

TONI: Στο σπίτι συζητούσαμε ό,τι ενδιέφερε τους γονείς και με τον τρόπο που ήθελαν εκείνοι.

ΣΤΕΛΛΑ: Δεν υπήρχαν ψέματα.

TONI: Α, μπαααααα!

ΣΤΕΛΛΑ: Ήταν πολύ σημαντικό για εκείνους να μη λέμε ψέματα. Και η Μαρίνα-

TONI: Στη Μαρίνα δεν είπα ψέματα! Απλώς της έκρυψα μια πληροφορία. Μια πληροφορία που το μόνο που κατάφερε ήταν να την κάνει κουρέλι. Τώρα είναι διαλυμένη εξαιτίας σου.

ΣΤΕΛΛΑ: Χαίρεται όμως που το ξέρει.

TONI: Ναι, βέβαια, πετάει απ’ τη χαρά της!

ΣΤΕΛΛΑ: Ο μπαμπάς δεν –

TONI: Ο μπαμπάς θα της έλεγε ψέματα. Ξέρεις γιατί; Γιατί ο μπαμπάς έλεγε ψέματα, Στέλλα, έλεγε ψέματα για να μην υποφέρουμε. Γιατί αυτό κάνουν οι γονείς. Η ζωή είναι ήδη πολύ σκληρή όταν μεγαλώνουμε και η δουλειά τους είναι να μας προστατεύουν όταν είμαστε παιδιά. Ή μήπως πιστεύεις ότι τη Λάσι ήρθαν και την πήραν τα αφεντικά της;

Η ΣΤΕΛΛΑ τον κοιτάζει χωρίς να καταλαβαίνει.

TONI: Δεν χάρηκες όταν σου είπε ο μπαμπάς ότι τα αφεντικά τής Λάσι την εντόπισαν και την πήραν ξανά στο σπίτι τους; Λυπήθηκες που έπρεπε να φύγει, αλλά χαιρόσουν που είχε βρει την οικογένειά της.

ΣΤΕΛΛΑ: Φυσικά. Ήταν φοβερό σκυλί και-

TONI: Ήταν ένα υστερικό σκυλί, που για να το πιάσουμε έπρεπε να φορέσουμε γάντια γιατί έτσι και σε δάγκωνε σου έκοβε κομμάτι! Και μετά από 15 μέρες με μια σκύλα δολοφόνο στο σπίτι, οι γονείς αποφάσισαν να την επιστρέψουν στο κυνοκομείο. Και δεν σου το είπαν. Σου είπαν ένα ψέμα που ήταν πολύ πιο ωραίο και σε έκανε ευτυχισμένη.

ΣΤΕΛΛΑ: Την έδωσαν πίσω στο κυνοκομείο;

TONI: Ναι, Στέλλα, ναι. Και δεν σκέφτηκαν να κάνουν μαύρη τη ζωή τής μικρής τους κόρης. Γιατί; Γιατί δεν ήταν ανάγκη. Η απόφαση είχε παρθεί. Ξέρεις γιατί; Γιατί οι ενήλικοι ήταν εκείνοι. Και τώρα ο ενήλικος είμαι εγώ. Τώρα είμαι εγώ ο μπαμπάς και πρέπει να προστατεύσω την κόρη μου. Τελικά όμως έρχεσαι εσύ, που δεν ξέρω ποια νομίζεις ότι είσαι, και τα καταστρέφεις όλα.

ΣΤΕΛΛΑ: Η Ρίτα θα πεθάνει.

TONI: Ναι, κι όταν πεθάνει, δεν θα μπορέσω να απαλλάξω από τη στενοχώρια τη Μαρίνα. Δεν ήθελα όμως να αφήσω στα χέρια ενός κοριτσιού 14 χρόνων την απόφαση αν θα κάνει ή όχι ευθανασία στο αγαπημένο της σκυλί.