skip to Main Content

του Ντάβιντε Καρνεβάλι

 

Ανδρικός μονόλογος για έναν ηθοποιό άνω των 45-50 ετών

 

(Εξομολόγηση ενός πρώην πρωθυπουργού που οδήγησε τη χώρα του στα πρόθυρα της οικονομικής κρίσης)

Το έργο γράφτηκε το 2012 στο πλαίσιο του πρώτου Φεστιβάλ Δραματουργίας PIIGS που προκήρυξε το θέατρο Nau Ivanow της Βαρκελώνης και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά με τη μορφή θεατρικού αναλογίου τον Οκτώβριο του 2014 στο Πίκολο Τεάτρο του Μιλάνου. Η πρεμιέρα του έργου έγινε στη Μαδρίτη στις 7 Ιανουαρίου 2015, με τον Αλμπέρτο Σαν Χουάν στον ρόλο του πρωθυπουργού.

Aπόσπασμα

Έτσι κυβέρνησα στα χρόνια της πρωθυπουργίας μου.
Στα χρόνια αυτά ο πρωθυπουργός μπορούσε επιτέλους να είναι ένα πρότυπο για το λαό του. Στα χρόνια αυτά ο λαός μπορούσε να κοιτάζει τον πρωθυπουργό του και να σκέφτεται:
“Θέλω κι εγώ να γίνω σαν αυτόν.”
“Θέλω κι εγώ να γίνω δυνατός σαν τον πρωθυπουργό.”
“Θέλω κι εγώ να γίνω πλούσιος σαν τον πρωθυπουργό.”
“Να ζω σε ένα μεγάλο σπίτι.”
“Να κάνω ωραία ζωή.”
“Θέλω κι εγώ να έχω πολλές γυναίκες σαν τον πρωθυπουργό. Ωραίες γυναίκες.”
(Γιατί οι ωραίες γυναίκες, το ξέρετε, ήταν πάντα η αχίλλειος πτέρνα μου).
“Θέλω κι εγώ να έχω πολλούς ισχυρούς φίλους.”
“Θέλω κι εγώ να κάνω βόλτες με πολυτελή αυτοκίνητα.”
“Θέλω κι εγώ να φοράω επώνυμα ρούχα.”
“Θέλω και εγώ να είμαι ένας άνθρωπος λαμπερός.”
“Θέλω κι εγώ να είμαι σαν τον πρωθυπουργό μου.”

Σιωπή.

Τα χρόνια αυτά, ο λαός όχι μόνο ήθελε να είναι σαν τον πρωθυπουργό του, αλλά και μπορούσε να είναι.
Ήταν χρόνια που ο λαός είχε φιλοδοξίες:
Τις φιλοδοξίες του πρωθυπουργού του.

Cuius regio, eius religio.

Ξέρετε τι σημαίνει;
Κάθε λαός έχει τον πρωθυπουργό που του αξίζει.
Δεν έχετε διαβάσει Ιστορία;

Back To Top