του Αλεχάνδρο Ρικάνιο (Μεξικό)
Το 1929 ο Σάμιουελ Μπέκετ μετακόμισε στο Παρίσι. Ο James Knowlson, συγγραφέας της πληρέστερης βιογραφίας του, γράφει πως εκεί συνάντησε έναν άλλο Ιρλανδό, βασικό πρωταγωνιστή επίσης της λογοτεχνίας του 20ου αιώνα: τον Τζέιμς Τζόυς. Η συνάντηση αυτή είχε ως αποτέλεσμα ένα απρόβλεπτο επακόλουθο: η Λουτσία, κόρη του Τζόυς, ερωτεύτηκε τον μαθητή του πατέρα της, εκείνος όμως την απέρριψε επειδή ήταν αλλήθωρη.
Αυτό το γεγονός γίνεται η αφορμή για να γράψει ο Αλεχάνδρο Ρικάνιο την ιστορία του Γκoυστάβ και της Μαρί, δυο χαρακτήρων που δεν γνωρίζουμε με σαφήνεια αν ήταν φανταστικοί ή πραγματικοί, αν αποτελούν απλώς πρόσωπα μιας μυθοπλασίας ή αν έπαιξαν πράγματι κάποιο ρόλο στην Ιστορία και βοήθησαν τον Μπέκετ να γράψει ένα από τα γνωστότερα έργα του.
Ο Γκoυστάβ και η Μαρί περιμένουν. Εκείνος θα ήθελε να γίνει διάσημος συγγραφέας, ποιητής και δραματουργός, άξιος για την αγάπη εκείνου που ποτέ δεν θα έδινε καμιά σημασία σε κάποιον τόσο ασήμαντο· εκείνη απλώς θα ήθελε να αγαπηθεί, αλλά αφού αυτό δεν γίνεται, της αρκεί και μόνο η συντροφιά του Γκoυστάβ και οι προσβολές του. Ο Γκoυστάβ και η Μαρί συνεχίζουν να περιμένουν. Εκείνος έχει αποκτήσει εμμονή με τον Ιρλανδό, θέλει να τον βοηθήσει -χωρίς εκείνος να το ξέρει- να τελειοποιήσει αυτό που θα γίνει τελικά το σημαντικότερο θεατρικό έργο του 20ου αιώνα·εκείνη θα κάνει τα πάντα για να μείνει στο πλάι του. Ο Γκoυστάβ και η Μαρί περιμένουν, σε λίγο ο θάνατος θα πλησιάσει τον έναν από τους δυο τους, ο Γκοντό δεν θα έρθει ποτέ, αλλά η πρεμιέρα του έργου θα γίνει πολύ σύντομα, και πάντα θα υπάρχει χοιρινό νεφρό για να παρηγορεί τους πόνους της ψυχής.
Απόσπασμα του έργου
X
ΜΑΡΙ:- Τι υπόθεση έχει;
ΓΚΟΥΣΤΆΒ:- Είναι… δυο άντρες. Περιμένουν κάποιον που δεν έρχεται ποτέ. (Σιωπή)
ΜΑΡΙ:- Αυτό είναι όλο;
ΓΚΟΥΣΤΆΒ:- Ναι, αλλά αυτοί οι δύο στέκονται κάτω από μια κλαίουσα ιτιά, κατάλαβες;
ΜΑΡΙ:- Μια κλαίουσα ιτιά;
ΓΚΟΥΣΤΆΒ:- Έρημη, χωρίς φύλλα.
ΜΑΡΙ:- Και περιμένουν κάποιον;
ΓΚΟΥΣΤΆΒ:- Που δεν έρχεται ποτέ.
ΜΑΡΙ:- …
ΓΚΟΥΣΤΆΒ:- Πρέπει να το διαβάσεις, Μαρί! Είναι τόσο… (Στηρίζεται στα χέρια του) Τόσο… (Δεν βρίσκει τον όρο) Αν φανταστείς ότι περιμένεις κάποιον που μπορεί να μην έρθει, δεν νιώθεις άγχος;
ΜΑΡΙ:- Όχι.
ΓΚΟΥΣΤΆΒ:- Όχι;
ΜΑΡΙ:- Εντάξει, θα σταματούσα να τον περιμένω.
ΓΚΟΥΣΤΆΒ:- Γαμώτο, Μαρί, κάνε μια μικρή πνευματική προσπάθεια!
ΜΑΡΙ:- Ποιος περιμένει κάποιον που δεν πρόκειται να έρθει; Πρέπει να είναι ηλίθιος.
ΓΚΟΥΣΤΆΒ:- Μεταφορικά μιλάει, Μαρί! Είναι μια μεταφορά για… για… όλο αυτό! Καταλαβαίνεις; Τελικά, αν το σκεφτείς λίγο, στη ζωή δεν κάνεις τίποτε άλλο παρά να περιμένεις.
ΜΑΡΙ:- Τι;
ΓΚΟΥΣΤΆΒ:- Τον θάνατο, Μαρί. Τι άλλο; Πάντα είναι ζήτημα… Γαμώτο! Γαμώτο!
ΜΑΡΙ: Πήρε το παλτό του και βγήκε επαναλαμβάνοντας: γαμώτο, γαμώτο. Πού πας, τον ρώτησα από το παράθυρο, αλλά εκείνος ήδη περπατούσε στη μέση του δρόμου λέγοντας συνέχεια …
ΓΚΟΥΣΤΆΒ:- Γαμώτο, γαμώτο! Ο τίτλος ήταν μισός. Γύρισα στο δωμάτιό του για να κάνω τις απαραίτητες διορθώσεις.
ΜΑΡΙ:- Περιμένοντας τον Γκοντό;
ΓΚΟΥΣΤΆΒ:- Το Γκοντό σκέτο δεν αρκεί.
ΜΑΡΙ:- Θα καταλάβει την αλλαγή.
ΓΚΟΥΣΤΆΒ:- Θα του αρέσει και θα σταματήσει να ψάχνει εξηγήσεις. Εξάλλου μιμήθηκα τέλεια τον γραφικό του χαρακτήρα.
(Σιωπή)
ΜΑΡΙ:- Γύρισε σήμερα το πρωί.
ΓΚΟΥΣΤΆΒ:- Από το Λονδίνο;
ΜΑΡΙ:- Μάλλον αμέσως μόλις βγήκες από το διαμέρισμά του.
(Παύση)
ΓΚΟΥΣΤΆΒ:-. Ωραία. (Παύση) Ωραία. Τι ανακούφιση, άλλος ένας κάτοικος στο Παρίσι. Ας μην του δίνουμε μεγάλη σημασία.
ΜΑΡΙ:- Όχι.
ΓΚΟΥΣΤΆΒ:- Πάω να κοιμηθώ.
ΜΑΡΙ:- Είναι μεσημέρι.
ΓΚΟΥΣΤΆΒ:- Ε, νυστάζω το μεσημέρι!
ΜΑΡΙ:- Δεν βγήκε από το δωμάτιό του μέχρι τα μεσάνυχτα, κι αυτό μόνο για να επαναλάβει ότι στ’ αλήθεια δεν είχε και τόσο μεγάλη σημασία που είχε γυρίσει ο Σάμιουελ. Έπειτα κλείστηκε ξανά στο δωμάτιό του. (Παύση) Ποτέ δεν είχαμε φανταστεί τι θα συνέβαινε εκείνο το πρωί.