- Βραβείο Max για τον καλύτερο θεατρικό συγγραφέα το 2016 και
- Βραβείο Ceres το 2016 (μεταξύ πολλών άλλων)
2 πρόσωπα: 2 άνδρες, ο ένας 18 και ο άλλος 32-35 χρόνων
Η παγκόσμια πρεμιέρα του έργου έγινε στο CDN (Centro Dramático Nacional) της Μαδρίτης τον Φεβρουάριο του 2015 σε σκηνοθεσία Pablo Messiez. Η παράσταση σημείωσε μια μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία και περιόδευσε στη συνέχεια σε ολόκληρη την Ισπανία, ενώ απέσπασε και 5 Βραβεία ΜΑΧ (τα σπουδαιότερα Βραβεία για τις Σκηνικές Τέχνες στην Ισπανία), μεταξύ αυτών και τα καλύτερου έργου, καλύτερης σκηνοθεσίας και καλύτερης παράστασης.
Το έργο παρουσιάστηκε επίσης στο Φεστιβάλ ισπανικού θεάτρου στο Λονδίνο τον Ιούνιο του 2015 και ανέβηκε στο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας τον Σεπτέμβριο του 2015.
Στην Ελλάδα ανέβηκε για πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 2015 στο Θέατρο Κιβωτός (Aθήνα) σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ασπιώτη. Πανελλήνια πρώτη του έργου και του συγγραφέα.
Περίληψη
Δωμάτιο στρατιωτικού νοσοκομείου στο Σανταντέρ (Βόρεια Ισπανία)• δυο άντρες που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους και είναι υποχρεωμένοι να περάσουν μαζί τις τρομερές ώρες μιας αντίστροφης μέτρησης, που μπορεί να τελειώσει με τον θάνατο του ενός από τους δύο τα ξημερώματα. Ένα μυστικό τυλιγμένο με τύψεις κι ένα όνομα που αντηχεί στους τοίχους του δωματίου: Φεδερίκο. Μένει μόνο να παραδοθούν κάποια χειρόγραφα για να σωθούν, σαν μια τελευταία χειρονομία αγάπης.
Εμπνευσμένο από τη ζωή του Ραφαέλ Ροντρίγκεθ Ραπούν- φοιτητή-Μηχανικού Ορυκτών Πόρων, γραμματέα του θιάσου La Barraca και συντρόφου του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα τα τελευταία χρόνια της ζωής και των δύο τους-, Η σκοτεινή πέτρα είναι ένα ζωντανό έργο για τη μνήμη ως χώρο δικαιοσύνης αλλά και για την ανάγκη της λύτρωσης. Ένα κείμενο, στο οποίο ενώνονται η δραματική ένταση και ο ποιητικός παλμός, για να εγείρουν ερωτήματα σχετικά με την πολιτογράφηση του πρόσφατου παρελθόντος μας και τη μοίρα των λησμονημένων στα γρανάζια της Ιστορίας.
Απόσπασμα του έργου
Ο ΡΑΦΑΕΛ προσπαθεί να σηκωθεί. Ο ΣΕΜΠΑΣΤΙ‘ΑΝ σημαδεύει.
ΡΑΦΑΕΛ.- Βοήθησέ με.
ΣΕΜΠΑΣΤΙ’ΑΝ.- Τι συμβαίνει;
ΡΑΦΑΕΛ.- Θέλω να σηκωθώ.
ΣΕΜΠΑΣΤΙ’ΑΝ.- Δεν μπορώ να το κάνω αυτό.
ΡΑΦΑΕΛ.- Σ’ αυτή την καρέκλα.
ΣΕΜΠΑΣΤΙ’ΑΝ.- Ο γιατρός όμως είπε ότι δεν πρέπει να/
ΡΑΦΑΕΛ.- Αυτό τώρα είναι αστείο;
ΣΕΜΠΑΣΤΙ’ΑΝ.- Ποιο;
ΡΑΦΑΕΛ.- Όχι, φυσικά, δεν είναι αστείο. Αυτό είναι.
ΣΕΜΠΑΣΤΙ’ΑΝ.- Για ποιο πράγμα μιλάς;
ΡΑΦΑΕΛ.- Πρέπει να διατηρηθώ στη ζωή. Γιατί δεν φτάνει.
ΣΕΜΠΑΣΤΙ’ΑΝ.- Τι δεν φτάνει;
ΡΑΦΑΕΛ.- Να πεθάνω έτσι κι αλλιώς. Σου έχουν αναθέσει να μην πεθάνω πριν από την ώρα που έχει αποφασιστεί. Για να μας κάνουν να υποφέρουμε, για να έχουμε καιρό να μετανιώσουμε ή να ικετεύσουμε ή να κλάψουμε αγκαλιά με τον εξομολόγο. Κι έπειτα να μας βγάλουν έναν-έναν και να μας βάλουν όλους μαζί, σαν τρόπαιο. Για να ντρεπόμαστε να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλον στα μάτια. Και μετά τι θα κάνετε; Τι έχει για μετά;
ΣΕΜΠΑΣΤΙ’ΑΝ. – Εγώ δεν/
ΡΑΦΑΕΛ.- Όταν θα’ χουν τελειώσει όλα. Αν τα καταφέρετε, αν κερδίσετε αυτό τον πόλεμο που θελήσατε, τι θα κάνετε μετά; Πώς θα ζήσετε με όλο αυτό το αίμα κάτω απ’ τις σόλες σας; Πώς θα αγκαλιάζετε τις γυναίκες σας τις νύχτες; Πώς θα κοιτάζετε στα μάτια τα παιδιά σας και θα τους λέτε “σκότωσα χίλιους ανθρώπους”;
ΣΕΜΠΑΣΤΙ’ΑΝ.- Εγώ δεν σκότωσα κανέναν.
ΡΑΦΑΕΛ.- Πώς θα ζήσετε την υπόλοιπη ζωή σας;
ΣΕΜΠΑΣΤΙ’ΑΝ.- Πώς θα ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου; Δεν ξέρω, δεν ξέρω. Πες μου εσύ αν το ξέρεις. Γιατί εγώ δεν μπορώ να το φανταστώ. Είδα τη μάνα μου να πέφτει κάτω και συνέχισα να τρέχω. Δεν σταμάτησα. Δεν πήγα να τη σηκώσω. Δεν πήγα να τη δω για τελευταία φορά. Έφυγα τρέχοντας. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν “να σωθώ”. Σκέφτηκα πως ήταν θέλημα του Θεού. Ότι εγώ έπρεπε να σωθώ για να έχει ένα νόημα η ύπαρξη των γονιών μου. Τώρα όμως δεν μπορώ να κοιμηθώ χωρίς ν’ ακούσω τη φωνή της, και δεν καταλαβαίνω τι λέει, δεν καταλαβαίνω τι θέλει να μου πει. Νομίζεις ότι εγώ το θέλω αυτό; Νομίζεις ότι θέλω να είμαι εδώ;