Α.Κ.Α. (Also known as)

Μονόλογος για έναν νεαρό άνδρα 20-25 ετών που ερμηνεύει όλους τους ρόλους

ΒΡΑΒΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

1. Βραβεία Θεάτρου της Βαρκελώνης (Καλύτερο θεατρικό έργο 2018, Καλύτερο έργο μικρού προϋπολογισμού, καλύτερη σκηνοθεσία)

2. Βραβεία Κοινού: Καλύτερο θεατρικό έργο 2018, καλύτερη σκηνοθεσία, Καλύτερο έργο μικρού προϋπολογισμού, καλύτερος πρωταγωνιστής)

3. Βραβεία Max 2018 (Καλύτερο θεατρικό έργο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα-καλύτερος πρωταγωνιστής)

4.Βραβεία κριτικής 2018 (Καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος ηθοποιός)

5. Βραβείο κοινού MIT RIBADAVIA

6. Βραβείο κοινού Teatre del Mar, Μαγιόρκα.

Στη φωτογραφία η αφίσα της καταλανικής παράστασης (2018) σε σκηνοθεσία της Μόντσε Ροντρίγκες με πρωταγωνιστή τον Αλμπέρτ Σαλαθάρ που τιμήθηκε με όλα τα ανωτέρω βραβεία.

Το έργο έχει μεταφραστεί επίσης στην αγγλική, γαλλική, ιταλική, γερμανική, και ισπανική γλώσσα.

Η μετάφραση του έργου στην ελληνική γλώσσα έγινε με την επιχορήγηση του καταλανικού Institut Ramón Llull

Περίληψη

“Κάρλος, με λένε Κάρλος. Είμαι 15 χρόνων, ή 16… Πάω στο σχολείο, βαριέμαι· συναντάω τους φίλους μου στο πάρκο· χορεύω χιπ χοπ… Μια μέρα γνωρίζω την Κλάουντια και… μαγεία.”

Το έργο A.K.A. (Also Known As) μας μιλάει για μια περίοδο της εφηβείας του Κάρλος. Για μια στιγμή κατά την οποία, λόγω συνθηκών ανεξάρτητων από τη θέλησή του, τρίζουν τα θεμέλια/οι ρίζες του, η ταυτότητά του. Γιατί ο Κάρλος είναι υιοθετημένος και η ματιά των άλλων τον κάνει να ξανασκεφτεί ποια είναι η “αληθινή” του ταυτότητα: μπορεί να μην είναι καθόλου αυτός που έχει αποφασίσει ο ίδιος να είναι.

Απόσπασμα

Πάω στο πάρκο. Βρίσκω τη συμμορία. Είμαστε ο Μαρτί, ο Τσέμα κι ο Πέπε. Οι Κολλητοί. Δεν σας είπα ποιος είναι ο Πέπε, αλλά… δεν χρειάζεται κιόλας. Ή μάλλον… χρειάζεται. Είναι ο κλασικός γόης με το κολλητό μπλουζάκι και το παντελόνι που τονίζει το γνωστό σημείο, καλοχτενισμένος. Είναι δυνατός παίχτης και τρελαίνει τις γκόμενες, αλλά ώπα ρε μεγάλε, δεν είναι ανάγκη να έρθεις έτσι στο πάρκο για να δεις τους φίλους σου. Θέλει πάντα να κάνει φιγούρα και μου ‘χει πρήξει τ’ αρχίδια … Ωραίος τύπος όμως, έτσι; Έχει πολλή πλάκα και πάντα μας κάνει να κατουριόμαστε στα γέλια.

Σκάνε έναν μπάφο αλλά εγώ λέω ότι δεν θέλω. Δεν θέλω να μαστουρώσω.

Έρχεται εκείνη με τις φίλες της. Φλιπάρω! Φλιπάρω! Είναι πολύ πιο όμορφη απ’ τις φωτογραφίες, και οι φίλες της είναι όλες Μπάρμπι. Είναι λίγο νευρικές, μάλλον επειδή ήρθαν στο πάρκο ή επειδή είμαστε εμείς. Δεν είναι κορίτσια “του πάρκου”.

Φαίνεται από χιλιόμετρα ότι τη ρωτάνε, “ποιος είναι;, ποιος είναι;”. Ο Μαρτί, ο μόνος που ξέρει, και του είπα να μην πει τίποτα, με ρωτάει κι αυτός “Ποια είναι;” “Ποια είναι;”. Αυτό προκαλεί άλλο σούσουρο στην πλευρά των αγοριών.

(…)

Η Κλάουντια κι εγώ μιλάμε, γελάμε, κοιταζόμαστε. Μου ζητάει να βγάλω την κουκούλα. Λέει ότι δεν βρέχει, ούτε φυσάει, ούτε έχει ήλιο…

Τη βγάζω. Είναι… από τα λίγα άτομα που με βλέπουν χωρίς κουκούλα.

Πω ρε γαμώτο, τα μαλλιά! Δεν έβαλα τίποτα και στεγνά μοιάζουν με μαροκινού… Μου το λέει πάντα ο μαλάκας ο αδελφός του Μαρτί κι έχει δίκιο.

Δεν με νοιάζει, νιώθω άνετα και μου αρέσει. Μου αρέσει πολύ. Κοιταζόμαστε πάλι. Να προχωρήσω; Μου χαμογελάει, καταλαβαίνει τι σκέφτομαι και… πλησιάζει το χέρι της.

Βάζω το χέρι μου πάνω στο δικό της. Τη γουστάρω πολύ! Πιανόμαστε απ’ το χέρι. Χάδια στα δάχτυλα. Την κοιτάζω ξανά. Με κοιτάζει. Μη φοβάσαι! Κοιταζόμαστε. Πλησιάζω και …

Πφφφ… Μαγεία. Τα χείλη της είναι μαγικά.

Πφφφφ. Απόλυτη μαγεία.Έκρηξη μαγείας.

Κλείνει τα μάτια και χαμογελάει.

Φιλί.

Μουσική. Χορεύει ή/και τραγουδάει. Μια στιγμή πολύ προσωπική. Είναι μόνος του, μακριά από όλο τον κόσμο.

Share This