του Χουάν Μαγιόργκα
9 πρόσωπα, 6 άντρες και 3 γυναίκες (η μία γυναίκα μπορεί να παίξει 2 ρόλους)
- Βραβείο Max για τον καλύτερο συγγραφέα 2006
- Βραβείο Ercilla 2006
- Βραβείο Telón Chivas 2006
- Βραβείο Quijote της Πανεπιστημιακής Ένωσης συγγραφέων στον καλύτερο συγγραφέα για το 2005
Σημείωμα του συγγραφέα:
Το Χάμελιν είναι ένα έργο για τις διάφορες μορφές βίας που ασκούν οι ενήλικες στα παιδιά. Μια από αυτές είναι η σεξουαλική κυριαρχία, αλλά το έργο θίγει και κάποιες άλλες που συνήθως τη συνοδεύουν: την κακή εκπαίδευση, την εγκατάλειψη, την έλλειψη αγάπης. Η δράση του έργου θα μπορούσε να διαδραματιζεται σε οποιαδήποτε πόλη του κόσμου. Σε κάθε μέρος όπου τα παιδιά, όπως στο Χάμελιν του παραμυθιού, πληρώνουν τα λάθη των μεγάλων.
Ο πρωταγωνιστής τής ιστορίας είναι ένας δικαστής που προσπαθεί να διαπιστώσει αν ένα παιδί μιας φτωχής οικογένειας κακοποιείται σεξουαλικά από έναν ενήλικο. Ο δικαστής κατευθύνει πρώτα την έρευνά του προς έναν παιδόφιλο- φίλο της οικογένειας• ύστερα προς τους γονείς του παιδιού, γιατί υποπτεύεται πως γνωρίζουν την κακοποίηση και επωφελούνται από αυτήν. Ενώ εργάζεται πυρετωδώς για να εξακριβώσει τι συμβαίνει σε αυτό το παιδί, ο δικαστής δυσκολεύεται να κτίσει μια γέφυρα επικοινωνίας με το δικό του παιδί, που αρχίζει σιγά σιγά να το χάνει.
Το Χάμελιν είναι τελικά ένα έργο που μιλάει για δυο παιδιά, δυο πατέρες, δυο μητέρες, δυο οικογένειες. Υπάρχει και ένα πρόσωπο που δεν ανήκει ούτε στη μία ούτε στην άλλη οικογένεια, ο Αφηγητής, που ζητάει από τον θεατή να δει με τη φαντασία του αυτό που το θέατρο δεν πρέπει να του δείξει. Και να ακούσει τη σιωπή των παιδιών, που τη φωνή τους δεν πρέπει να την αντικαταστήσει το θέατρο.
Απόσπασμα του έργου
ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Aυλαία. “Χάμελιν”, εικόνα ένα.
ΜΟΝΤΕΡΟ: Δεν πρόκειται για συνέντευξη τύπου. Καλά ακούσατε: δεν πρόκειται για συνέντευξη τύπου. Είναι μια άτυπη συνάντηση. Εμπιστευτική. Τηλεφώνησα στον καθένα σας προσωπικά για να σας ζητήσω να έρθετε αυτή την ώρα, την ώρα που η πόλη κοιμάται. Ακριβώς αυτό είναι το θέμα μας: τι συμβαίνει όταν η πόλη κοιμάται. Παρακαλώ, πλησιάστε.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Ο Μοντέρο καλεί τους δημοσιογράφους να κοιτάξουν μέσα από ένα μεγάλο παράθυρο.
ΜΟΝΤΕΡΟ: Από δω φαίνεται ολόκληρη η πόλη. Από το παράθυρο αυτό, παρακολούθησα τις προόδους που σημειώθηκαν τα τελευταία χρόνια. Το Μουσείο σύγχρονης τέχνης, το καινούργιο στάδιο, το Μέγαρο μουσικής … Λαμπρά στολίδια της πόλης. Στολίδια που μας θαμπώνουν, μας τυφλώνουν. Μας εμποδίζουν να δούμε την άλλη πόλη. Γιατί υπάρχει και η άλλη πόλη.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Σιωπή.
ΜΟΝΤΕΡΟ: Κάθε νύχτα, πριν φύγω απ’ το γραφείο, ρίχνω το βλέμμα μου σ’ αυτό το παράθυρο, ανάβω ένα τσιγάρο … ναι, ανάβω ένα τσιγάρο, μη μου ζητάτε να υποκριθώ τέτοιες ώρες, σας είπα πως δεν πρόκειται για συνέντευξη τύπου. Ανάβω λοιπόν ένα τσιγάρο και σκέφτομαι τους ανθρώπους αυτής της πόλης. Σκέφτομαι τα παιδιά.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Δείχνει ένα φωτισμένο παράθυρο, σε ένα κτίριο.
ΜΟΝΤΕΡΟ: Ωραία εικόνα, δε συμφωνείτε; Είναι όμως αργά για να μένει ακόμα ξάγρυπνο αυτό το παιδάκι. Μάλλον δεν το παίρνει ο ύπνος και ο πατέρας του προσπαθεί να το κοιμίσει με ένα παραμύθι. Ίσως δεν μπορεί να κοιμηθεί γιατί φοβάται, και ο πατέρας δεν καταλαβαίνει τι φοβάται. Τι φοβάται αυτό το παιδί;
ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Πλησιάζει σε ένα τραπέζι. Επάνω στο τραπέζι υπάρχει ένα κουτί κλειστό.
ΜΟΝΤΕΡΟ: Τις επόμενες ώρες, εκτελώντας ένα ένταλμα που μόλις υπέγραψα, η αστυνομία θα προβεί σε μια σειρά από συλλήψεις. Κάποιες, θα αφορούν γνωστούς και σεβαστούς πολίτες, και αυτό θα έχει τρομερές συνέπειες στην κοινή γνώμη. Αυτός είναι ο λόγος που σας κάλεσα. Εργάζεστε στα μέσα με τη μεγαλύτερη επιρροή. Από σας εξαρτάται αν θα φτάσει η πληροφόρηση στην πόλη με τον καλύτερο τρόπο. Έχω διαπιστώσει πως, πέρα από τις ιδεολογικές διαφορές, όλοι σας ασκείτε με υπευθυνότητα τη δημοσιογραφία.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Σιωπή.
ΜΟΝΤΕΡΟ: Αύριο, θα καλέσω εσάς και κάποιους άλλους συναδέλφους σας σε μια συνέντευξη τύπου. Θα σας δείξω υλικό που μόλις κατασχέσαμε. Αυτό το υλικό. Μπορείτε να πλησιάσετε, προετοιμάστε όμως πρώτα το στομάχι σας.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Ανοίγει το κουτί. Οι δημοσιογράφοι διστάζουν. Τελικά, ένας από αυτούς, προχωρεί. Το κουτί περιέχει διαφάνειες χωρισμένες σε πέντε ομάδες. Ο δημοσιογράφος παίρνει μια διαφάνεια, την κοιτάζει κόντρα στο φως. Ύστερα, οι υπόλοιποι δημοσιογράφοι κάνουν το ίδιο.
ΜΟΝΤΕΡΟ: Βλέπετε μόνο την κορυφή του παγόβουνου. Έρχονται μέρες δύσκολες για την πόλη. Πολλοί θα ξεσπάσουν σε ουρανομήκεις κραυγές απαιτώντας να πέσουν κεφάλια. Εμείς όμως πρέπει να έχουμε συναίσθηση της ευθύνης. Εσείς κι εμείς εργαζόμαστε για τον ίδιο σκοπό: το κοινό συμφέρον. Όπως πάντα, εμείς θα είμαστε ειλικρινείς μαζί σας, και εσείς, όπως πάντα, θα είστε υπεύθυνοι απέναντι στην πόλη. Αυτή είναι η πεποίθησή μου, και σας κάλεσα εδώ για να σας την εκφράσω προσωπικά.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Οι δημοσιογράφοι ξαναβάζουν τις διαφάνειες στο κουτί, κουνάνε το κεφάλι τους, σαν να αρνούνται να πιστέψουν αυτό που είδαν, ανταλλάσσουν μορφασμούς αποστροφής, αποχαιρετούν βουβοί τον Μοντέρο. Όταν εκείνος μένει μόνος του, ανάβει ένα τσιγάρο και ακουμπάει στο περβάζι. Κοιτάζει εκείνο το άλλο παράθυρο, όπου ο πατέρας συντροφεύει ακόμα το άγρυπνο παιδί. Στο μυαλό του Μοντέρο έρχεται μια ανάμνηση. Θυμάται τον πατέρα του, που του έλεγε το παραμύθι με τον φλαουτίστα.
ΜΟΝΤΕΡΟ: Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια όμορφη πόλη που την έλεγαν Χάμελιν. Ένα πρωί όμως, όταν ξύπνησαν, οι κάτοικοι του Χάμελιν ανακάλυψαν πως η πόλη είχε γεμίσει αρουραίους.
