Βραβείο Ricardo López Aranda 2013
Βραβείο EURODRAM 2014
Στην Ουσουάια, την νοτιότερη πόλη του κόσμου, o Ματέο ζει ουσιαστικά κρυμμένος σε ένα μοναχικό σπίτι με τα φαντάσματα ενός τρομερού μυστικού και τα λείψανα ενός απραγματοποίητου έρωτα. Επειδή βρίσκεται στο αρχικό στάδιο της τύφλωσης, αποφασίζει να προσλάβει τη Νίνα, μια νεαρή βοηθό, η οποία φαίνεται επίσης να κρύβει πολλά μυστικά. Αμέσως το σπίτι μετατρέπεται σε ταμπλό ενός παιχνιδιού ταυτοτήτων στο οποίο συγχέονται το παρελθόν με το παρόν, τα θύματα και οι θύτες, η αλήθεια και η επιθυμία. Η Ushuaia είναι ένα γρήγορο θρίλερ για την εμμονή της ενοχής, που εκτυλίσσεται στην κατεχόμενη από τους ναζί Θεσσαλονίκη και στους παγετώνες αυτής της εσχατιάς του κόσμου.
Απόσπασμα του έργου
ΜΑΤΕΟΥΣ.-(Μπαίνει κρατώντας στα χέρια του έναν μπόγο.) Μπορείς να βγεις.(Σιωπή.) Βγες, σου λέω. (Σιωπή.) Γιατί δεν απαντάς; (Μπαίνει και ξαναβγαίνει κρατώντας από το μπράτσο τη Ρόζα.) Γιατί δεν απαντούσες, λέγε. Πάρε. Αυτό είναι για σένα. Είναι ό,τι κατάφερα να μαζέψω. Άκουσέ με, τώρα. Είναι σημαντικό να με καταλάβεις. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβεις. Απόψε θα πας στον Βαρδάρη, εκεί θα σε περιμένουν δυο άντρες. Θα σε ρωτήσουν, πρέπει να τους πεις το όνομά σου. Μόνο το όνομά σου. Το καταλαβαίνεις; Τι θα τους πεις; (Σιωπή.) Έβαλα να σου το γράψουν. (Της δίνει ένα χαρτί.) Αν σε καταλάβουν, εγώ θα είμαι ο πρώτος που θα σε πυροβολήσει μέσ’ στο στόμα. Θα πας στον Βαρδάρη, θα δεις δυο άντρες, θα τους πεις το όνομά σου. Τι θα τους πεις;
ΡΟΖΑ.-Ρόζα. Θα τους πω ότι με λένε Ρόζα.
ΜΑΤΕΟΥΣ.- Έτσι μπράβο. Θ’ ανεβείς στο καμιόνι χωρίς ν’ ανοίξεις το στόμα σου. Θα σε πάνε στην Αθήνα, με τους Ιταλούς. Όταν σταματήσει το καμιόνι, θα κατέβεις και θα πας σ’ αυτήν εδώ τη διεύθυνση. Εκεί, το μόνο που θα χρειαστεί να τους δείξεις είναι αυτό το έγγραφο. Μιλάνε τη γλώσσα σου, πες τους πως είσαι απ’ την Ισπανία. Ο πρόξενος θα σε βοηθήσει. Είναι γραμμένα, είναι όλα γραμμένα σε αυτό το χαρτί. Είναι σημαντικό να τους πεις πως είσαι Ισπανίδα. Θα σε βγάλουν από την Ελλάδα. (Περιμένει να τελειώσει η Ρόζα την ανάγνωση του εγγράφου.) Αν σε καταλάβουν, θα είμαι ο πρώτος που θα σου ρίξει. Φύγε. Τώρα. (Δεν κουνιέται.) Δεν το καταλαβαίνεις; Δώσε μου αυτό το χαρτί, τι γράφει σ’ αυτό το κωλόχαρτο;
Η ΡΟΖΑ τον αγκαλιάζει. Εκείνος τη διώχνει μακριά του και τη ρίχνει στο πάτωμα.
ΡΟΖΑ.-Όχι ακόμα, δεν μπορώ να φύγω ακόμα.
ΜΑΤΕΟΥΣ.– Πρέπει να φύγεις. Εγώ δεν μπορώ να σε κρύβω άλλο εδώ. Δεν ξέρεις τι γίνεται εκεί έξω. Δεν το φαντάζεσαι καν. Φύγε τώρα, σου λέω. Εξαφανίσου.
ΡΟΖΑ.- Δεν θα το κάνω. Δεν θα πάω πουθενά. Ο Αδοναΐ έκλεισε τα μάτια του και μας γύρισε την πλάτη για να μετατρέψουν τα θηρία την πόλη μας σε στάχτη και αίμα· δεν φανταζόμουν πως θα σε συναντούσα, ούτε πίστευα ποτέ πως θα μπορούσα να νιώσω έτσι για κάποιον από σας. Γι’ αυτό τώρα πρέπει ή να προδώσω εσένα ή τους δικούς μου.
ΜΑΤΕΟΥΣ.-Φύγε από ‘δώ, σε παρακαλώ.
ΡΟΖΑ.-Ματέους.
ΜΑΤΕΟΥΣ.-Είσαι κουφή; Φύγε, φύγε αν θες να σωθείς.